Auður Auðuns
Auður Auðuns (f. á Ísafirði 18. febrúar 1911 - d. 19. október 1999) var íslenskur lögfræðingur og stjórnmálamaður. Hún var fyrsta konan sem útskrifaðist á Íslandi sem lögfræðingur og fyrsta konan sem varð borgarstjóri Reykjavíkur og ráðherra á Íslandi.
Ævi
breytaAuður var dóttir Jóns Auðuns Jónssonar alþingismanns, fyrst fyrir Íhaldsflokkinn og svo seinna fyrir Sjálfstæðisflokkinn, og Margrétar Guðrúnar Jónsdóttur. Auður tók stúdentspróf við Menntaskólann í Reykjavík árið 1929 og lauk lögfræðiprófi frá Háskóla Íslands árið 1935, fyrst íslenskra kvenna. Ári seinna giftist hún Hermanni Jónssyni, hæstaréttarlögmanni og eignaðist með honum fjögur börn; Jón (1939), Einar (1942), Margréti (1949) og Árna (1954).
Auður starfaði sem lögfræðingur Mæðrastyrksnefndar Reykjavíkur á árunum 1940 til 60. Hún var bæjar- og síðar borgarfulltrúi í Reykjavík 1946-1970, forseti bæjarstjórnar og síðar borgarstjórnar 1954 til 1959 og 1960 til 1970. Auður var fyrsta konan sem gegndi embætti borgarstjóra í Reykjavík en hún gegndi embættinu ásamt Geir Hallgrímssyni frá 19. nóvember 1959 til 6. október 1960.
Hún var alþingismaður Reykvíkinga 1959 til 74 fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Hún sat á Allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna 1967. Hún var skipuð dóms- og kirkjumálaráðherra þann 10. október 1970 og gegndi embættinu fram á mitt sumar 1971. Hún var fyrsta íslenska konan til að gegna ráðherraembætti. Loks má geta þess að hún sat í útvarpsráði 1975 til 1978.
Auður var virk í Kvenréttindafélagi Íslands og var gerð að heiðursfélaga þess, 19. júní 1985 þegar sjötíu ár voru liðin frá því að íslenskar konur fengu kosningarétt. Landssamband sjálfstæðiskvenna og Hvöt, félag sjálfstæðiskvenna í Reykjavík gáfu út Auðarbók Auðuns árið 1981 í tilefni af sjötugsafmæli Auðar.
| Ég er alin upp í borgaralegum hugsunarhætti eins og hann gerist beztur og fellur hann saman við stefnuyfirlýsingu míns flokks, Sjálfstæðisflokksins. Hann felst í virðingunni fyrir einstaklingnum og frjálsræði hans og þeirri ábyrgðartilfinningu, sem hver einstaklingur þarf að hafa. | ||
— Viðtal við Morgunblaðið í ágúst 1983
|
