Konstantín Paústovskíj
Konstantín Gregoríjevítsj Pástovskí (rússneska: Константин Гео́ргиевич Паустовский) (19. maí 1892 - 14. júlí 1968) var rússneskur og sovéskur rithöfundur. Hann hefur oft verið kallaður fremstur rússneskra höfunda síðan Maksím Gorkíj leið. Hann var fjórum sinnum tilnefndur til Nóbelsverðlauna í bókmenntum (1965; 1966; 1967; 1968).
Konstantín Pástovskí Константин Паустовский | |
---|---|
Fæddur | 19. maí 1892 |
Dáinn | 14. júlí 1968 (76 ára) |
Störf | rithöfundur |
Undirskrift | |
Konstantín Pástovskí fæddist og ólst upp í Kænugarður, höfuðborg Úkraínu, þar sem faðir hans var járnbrautarstarfsmaður, en móðir hans var af pólskum ættum. Árið 1913 hóf Pástovskí nám við háskólann í Moskvu, gerðist síðan blaðamaður og reyndi sitt af hverju á byltingarárunum, en 1927 sneri hann sér fyrir alvöru að ritstörfum. Rit hans, skáldsögur, smásögur og ritgerðir, eru í miklum metum bæði í Sovétríkjunum og utan þeirra, en frægust er sjálfsævisaga hans, Mannsævi, sem byrjaði að koma út 1947.
Pástovskí hefur ekki síst verið hælt fyrir grandvarleik sinn og sannleiksást; sjálfur segist hann hafa sett sér þá reglu í ritun sjálfsævisögunnar að segja frá engu öðru en því sem hann var sjálfur vitni að. Eigi að síður, eða kannski vegna þess, gefur bók hans óvenju skýra lýsingu á lífi í Rússaveldi og Sovétríkjunum fyrir byltingu, á byltingar- og borgarastríðsárunum og síðar.
Helstu verk
breyta- Komandi skip («Встречные корабли»), (1928)
- («Блистающие облака»), (1928)
- («Кара-Бугаз»), (1932)
- («Судьба Шарля Лонсевиля»), (1933)
- Kolkis («Колхида»), (1933)
- («Романтики»), (1935)
- Svartahaf («Черное море»), (1936)
- («Исаак Левитан»), (1937)
- («Орест Кипренский»), (1937)
- Taras Sjevtjenko («Тарас Шевченко»), (1939)
- Mannsævi («Повесть о жизни»), (1945—1963 - ísl. þýð. Halldór Stefánsson
Heimildir
breyta- Mannsævi / eftir Konstantín Pástovskí; Halldór Stefánsson íslenzkaði. - Reykjavík: Heimskringla, 1968-1970
- Ólafur Jónsson, Draumsýn um hamingju, Vísir - 211. Tölublað (26.09.1969)