Matteo Salvini
Matteo Salvini (f. 9. mars 1973) er ítalskur stjórnmálamaður og formaður Norðurbandalagsins (Lega Nord). Hann er núverandi varaforsætisráðherra og innviðaráðherra Ítalíu.
| Matteo Salvini | |
|---|---|
 | |
| Varaforsætisráðherra Ítalíu | |
Núverandi | |
| Tók við embætti 22. október 2022 | |
| Forsætisráðherra | Giorgia Meloni |
| Forveri | Hann sjálfur og Luigi Di Maio (2019) |
| Í embætti 1. júlí 2018 – 5. september 2019 | |
| Forsætisráðherra | Giuseppe Conte |
| Forveri | Angelino Alfano (2014) |
| Eftirmaður | Hann sjálfur og Antonio Tajani (2022) |
| Innviðaráðherra Ítalíu | |
Núverandi | |
| Tók við embætti 22. október 2022 | |
| Forsætisráðherra | Giorgia Meloni |
| Forveri | Enrico Giovannini |
| Innanríkisráðherra Ítalíu | |
| Í embætti 1. júlí 2018 – 5. september 2019 | |
| Forsætisráðherra | Giuseppe Conte |
| Forveri | Marco Minniti |
| Eftirmaður | Luciana Lamorgese |
| Persónulegar upplýsingar | |
| Fæddur | 9. mars 1973 Mílanó, Ítalíu |
| Þjóðerni | Ítalskur |
| Stjórnmálaflokkur | Norðurbandalagið |
| Maki | Fabrizia Ieluzzi (g. 2003; skilin 2010) Elisa Isoardi (2015–) |
| Börn | 2 |
| Undirskrift |  |
Salvini var innanríkisráðherra og varaforsætisráðherra í ríkisstjórn Giuseppe Conte frá 2018 til 2019. Ásamt Luigi Di Maio, formanni Fimmstjörnuhreyfingarinnar, var Salvini gjarnan talinn hinn eiginlegi valdsmaður fyrstu Conte-stjórnarinnar og einn voldugasti maður á Ítalíu.[1]
Salvini hefur lengi verið einn helsti gagnrýnandi Evrópusambandsins á Ítalíu. Hann hefur sér í lagi verið gagnrýninn á evruna, sem hann kallaði „glæp gegn mannkyninu“ er hún var tekin upp.[2] Eitt helsta baráttumál Salvini hefur verið takmörkun á ólöglegum innflutningi fólks til Ítalíu og á móttöku hælisleitenda.[3][4] Sem innanríkisráðherra hefur hann meðal annars sakað ríkisstjórn Túnis um að senda glæpamenn vísvitandi til Evrópu.[5] Hann hefur einnig stungið upp á skráningu og brottrekstri á Rómafólki sem er búsett án leyfis á Ítalíu.[6] Salvini er á móti lögleiðingu hjónabands samkynhneigðra en styður afglæpavæðingu á vændi.[7] Salvini er einnig á móti lögskyldum bólusetningum.[8]
Vladimír Pútín Rússlandsforseti og Donald Trump fyrrum Bandaríkjaforseti hafa verið sagðar fyrirmyndir Salvinis í pólitík.[9] Að auki eru meðal annarra vina hans þau Marine Le Pen, formaður Þjóðfylkingarinnar, í Frakklandi, og Viktor Orban, forsætisráðherra Ungverjalands, bæði langt til hægri í stjórnmálum.[10]
Þann 8. ágúst árið 2019 ákvað Salvini að slíta ríkisstjórnarsamstarfinu við Fimmstjörnuhreyfinguna. Ein ástæðan fyrir stjórnarslitunum var ágreiningur milli flokkanna um byggingu kostnaðarsamrar járnbrautarlínu fyrir háhraðalestir milli Tórínó og Lyon.[11] Salvini hafði vonast eftir því að kallað yrði til nýrra kosninga svo hann gæti nýtt sér umtalsverða fylgisaukningu Norðursambandsins, en í stað þess að kalla til kosninga varð niðurstaðan sú að Fimmstjörnuhreyfingin stofnaði nýja ríkisstjórn í samstarfi við Lýðræðisflokkinn.[12][13]
Árið 2021 varð Norðursambandið aðili að þjóðstjórn Mario Draghi ásamt Lýðræðisflokknum, Fimmstjörnuhreyfingunni og fleiri flokkum.[14]
Salvini varð aftur varaforsætisráðherra þann 22. október 2022, í nýrri ríkisstjórn Giorgiu Meloni. Hann varð jafnframt innviðaráðherra í nýju stjórninni.[15]
Tilvísanir
breyta- ↑ „Salvini premier di fatto“. Afrit af upprunalegu geymt þann 11. desember 2018. Sótt 26. júlí 2018.
- ↑ „Lega, Salvini contro euro: 'Crimine contro l'umanità' - Politica“. ANSA.it. 15. desember 2013. Sótt 3. apríl 2016.
- ↑ „"Lasciate gli immigrati al largo". E scoppia la bufera su Salvini“. IlGiornale.it (ítalska). 15. febrúar 2015. Sótt 3. apríl 2016.
- ↑ „Il Cittadino di Lodi“. Ilcittadino.it. 25. febrúar 2015. Afrit af upprunalegu geymt þann 5. mars 2016. Sótt 3. apríl 2016.
- ↑ Tunisia 'stunned' by Salvini on 'exporting convicts'
- ↑ Italian Minister Moves to Count and Expel Roma, Drawing Outrage
- ↑ Carta dei Valori. Noi con Salvini. 2015. Afrit af upprunalegu geymt þann 11. febrúar 2018. Sótt 26. júlí 2018.
- ↑ https://www.ft.com/content/e513740e-761a-11e8-b326-75a27d27ea5f
- ↑ „Dagblaðið Vísir - DV - 42. tölublað (02.11.2018) - Tímarit.is“. timarit.is. Sótt 15. júlí 2022.
- ↑ „Dagblaðið Vísir - DV - 42. tölublað (02.11.2018) - Tímarit.is“. timarit.is. Sótt 15. júlí 2022.
- ↑ „Ríkisstjórn Ítalíu fallin“. RÚV. 8. ágúst 2019. Sótt 27. ágúst 2019.
- ↑ „Ný ríkisstjórn komin á koppinn á Ítalíu“. Vísir. 3. september 2019. Sótt 3. september 2019.
- ↑ Kristján Róbert Kristjánsson (29. ágúst 2019). „Conte með umboð til stjórnarmyndunar“. RÚV. Sótt 3. september 2019.
- ↑ „Draghi verður forsætisráðherra Ítalíu“. mbl.is. 12. febrúar 2021. Sótt 13. febrúar 2021.
- ↑ Ásrún Brynja Ingvarsdóttir (22. október 2022). „Meloni sver embættiseið“. RÚV. Sótt 23. október 2022.