Vigfús Hansson Scheving
Vigfús Hansson Scheving (15. janúar 1735 – 14. desember 1817) var íslenskur sýslumaður á 18. öld, lengst af í Skagafjarðarsýslu, og bjó á Víðivöllum.
Vigfús var fæddur á Möðruvöllum í Hörgárdal, sonur Hans Scheving, klausturhaldara á Möðruvöllum, og konu hans Guðrúnar Vigfúsdóttur. Hann varð stúdent úr Hólaskóla 1754 og lauk lögfræðiprófi frá Kaupmannahafnarháskóla 1757. Hann var lengi Hólaráðsmaður en þegar Þórarinn Jónsson sýslumaður á Grund dó 1767 var hann settur sýslumaður Eyjafjarðarsýslu og gegndi því embætti þar til Jón Jakobsson tók við árið eftir. Vigfús varð sýslumaður Skagafjarðarsýslu 21. febrúar 1772. Hann bjó á Víðivöllum í Blönduhlíð. Í hans tíð fór síðasta aftaka í Skagafirði fram á Víðivöllum og var það árið 1789, þegar kona sem hafði fyrirkomið barni sínu og dysjað það var höggvin þar.
Vorið 1800 fékk Vigfús lausn frá embætti og flutti þá suður að Innra-Hólmi til Magnúsar Stephensen, tengdasonar síns, var hjá honum eftir það og dó í Viðey.
Kona Vigfúsar var Anna Stefánsdóttir, dóttir Stefáns Ólafssonar prests á Höskuldsstöðum og systir Ólafs Stephensen stiftamtmanns. Dætur þeirra voru Ragnheiður, kona Stefáns Þórarinssonar amtmanns, systursonar Önnu, og Guðrún kona Magnúsar Stephensen, bróðursonar Önnu. Synir Vigfúsar voru Jónas sýslumaður á Leirá, sem giftur var Ragnheiði systur Magnúsar, og Stefán umboðshaldari á Ingjaldshóli, en Helga Jónsdóttir kona hans var systurdóttir Vigfúsar og öll börn þeirra hjóna því systkinabörn við maka sína.