Borgaraflokkurinn

Borgaraflokkurinn var íslenskur stjórnmálaflokkur stofnaður af Alberti Guðmundsyni en hann klofnaði frá Sjálfstæðisflokknum árið 1987 í kjölfar Hafskipsmálsins. Fyrirtæki Alberts blandaðist í málið og honum gert að segja af sér embætti iðnaðarráðherra 24. mars af forystu Sjálfstæðisflokksins.

Borgaraflokkurinn
Formaður	Albert Guðmundsson (1987–1989) Júlíus Sólnes (1990–1994)
Stofnár	1989
Lagt niður	1994
Stjórnmálaleg hugmyndafræði	Hægristefna, lýðhyggja
Listabókstafur	S

Borgaraflokkurinn var líka heiti á kosningabandalagi Sparnaðarbandalagsins og Sjálfstæðisflokksins eldra fyrir kosningarnar 1923.

Borgaraflokkurinn náði sjö þingmönnum í kosningunum 1987. Meðal þeirra voru feðgarnir Albert Guðmundsson og Ingi Björn Albertsson. Albert og Ingi Björn eru einu feðgarnir, sem hafa setið samtímis á Alþingi.

Aðrir þingmenn Borgaraflokksins voru Guðmundur Ágústsson, Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir, Júlíus Sólnes, Hreggviður Jónsson og Óli Þ. Guðbjartsson.

Árið 1989 gerðist Albert sendiherra í París og í framhaldi af því ákvað flokkurinn, undir formennsku Júlíusar Sólnes, að taka þátt í ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar ásamt Alþýðuflokki og Alþýðubandalagi. Ráðherrar flokksins urðu Júlíus Sólnes, sem var fyrsti umhverfisráðherrann og Óli Þ. Guðbjartsson, sem var dómsmálaráðherra.

Við það sögðu tveir þingmenn flokksins (Ingi Björn Albertsson og Hreggviður Jónsson) sig úr honum og mynduðu eigin flokk, sem nefndist Frjálslyndi hægri flokkurinn og gekk hann nokkru síðar inn í Sjálfstæðisflokkinn.

Borgaraflokkurinn bauð fram í kosningunum 1991 en þó ekki undir eigin nafni heldur sem „Frjályndir“ og með listabókstafinn F. Að framboðinu komu einnig einstaklingar sem ekki voru í Borgaraflokknum. Framboðið náði ekki inn manni og var Borgaraflokkurinn lagður niður árið 1994.

Tengt efni

• Íslensk stjórnmál
• Stjórnmál