Ólafur Skúlason
Ólafur Skúlason (29. desember 1929 – 9. júní 2008) var prestur og biskup Íslands frá 1989 til 1997. Ólafur var sakaður um kynferðislega misnotkun af fjölmörgum konum, þar á meðal dóttur sinni.
Ólafur Skúlason fæddist í Birtingaholti í Hrunamannahreppi sonur hjónanna Sigríðar Ágústsdóttur og Skúla Oddleifssonar.
Árið 1955 vígðist hann til þjónustu við íslenska söfnuði í Mountain í Norður-Dakóta í Bandaríkjunum. Árið 1960 var hann settur til starfa sem fyrsti æskulýðsfulltrúi þjóðkirkjunnar. Þann 1. janúar árið 1964 tók hann við þjónustu í Bústaðasókn. Árið 1975 var hann skipaður dómprófastur í Reykjavík. 1983 var hann vígður vígslubiskup yfir Skálholtsstifti. Þá gegndi hann formennsku í Prestafélagi Suðurlands, Prestafélagi Íslands og Prófastafélagi Íslands.
Biskupstíð hans var tími mikilla umskipta fyrir þjóðkirkjuna sem stefndi í átt til meira sjálfstæðis auk þess sem áhrif leikmanna urðu æ meiri í stjórnkerfi hennar. Hápunktur þeirra breytinga voru lögin (Um stöðu, stjórn og starfshætti þjóðkirkjunnar) frá 1997 þar sem kirkjan hafði sjálf ákvörðunarrétt um þau málefni sem hana vörðuðu. Á þessum tíma var hann auk þess stjórnarmaður í Lútherska heimssambandinu og gegndi formennsku í stjórn ekúmenísku stofnunarinnar í Strassborg.
Á embættistíma hans kom upp röð hneykslismála sem tengdust prestum, auk ásakana á hendur Ólafi sjálfum um kynferðisbrot í fyrra starfi sem sóknarprestur Bústaðakirkju. Árið 2010 fór dóttir hans Guðrún Ebba Ólafsdóttir á fund Kirkjuráðs og sagði Ólaf hafa misnotað sig kynferðislega í mörg ár.[1] Árið 2011 kom út samtalsbók við Guðrúnu Ebbu sem Elín Hirst skráði og nefnist hún Ekki líta undan. Þar segir Guðrún Ebba frá lífi sínu í skugga kynferðisofbeldis og afneitunar og baráttu við lífsvanda sem þar af hlýst.
Tilvísanir
breyta- ↑ „Biskup: Æðri dómstólar fara yfir mál séra Ólafs“. Sótt 20. ágúst 2010.
Tenglar
breyta- „Ólafur Skúlason“; grein í DV 1999
- „Davíð harmaði afsögn Ólafs biskups“; grein af Dv.is 24. ágúst 2010 Geymt 26 ágúst 2010 í Wayback Machine
- „Konurnar í kórnum fallegar“; grein í DV 1988
Fyrirrennari: Pétur Sigurgeirsson |
|
Eftirmaður: Karl Sigurbjörnsson |