Erik Eriksen
Erik Eriksen (20. nóvember 1902 – 7. október 1972) var forsætisráðherra Danmerkur frá 1950 til 1953. Hann sat á danska þinginu fyrir Venstre. Hann fæddist á Fjóni og ólst upp í umhverfi þar sem þjóðrækniskenningar Grundtvig voru í miklum metum. Hann varð formaður ungliðahreyfingar Venstre árið 1929 og kjörinn á þing fyrir flokkinn sex árum síðar.
| Erik Eriksen | |
|---|---|
 | |
| Forsætisráðherra Danmerkur | |
| Í embætti 30. október 1950 – 30. september 1953 | |
| Þjóðhöfðingi | Friðrik 9. |
| Forveri | Hans Hedtoft |
| Eftirmaður | Hans Hedtoft |
| Persónulegar upplýsingar | |
| Fæddur | 20. nóvember 1902 Brangstrup, Ringe, Fjóni, Danmörku |
| Látinn | 7. október 1972 (69 ára) Esbjerg, Danmörku |
| Þjóðerni | Danskur |
| Stjórnmálaflokkur | Venstre |
| Maki | Else Hansen (1904-1973) |
Eftir frelsun Danmerkur við lok seinni heimsstyrjaldarinnar varð hann landbúnaðarráðherra og gegndi því embætti til 1947. Þegar stjórn Jafnaðarmanna undir forystu Hans Hedtoft féll árið 1950 myndaði hann stjórn með íhaldsmönnum, hina svokölluðu VK-stjórn. Stærsta afrek Eriksen á stóli forsætisráðherra var endurskoðun dönsku stjórnarskrárinnar, þrátt fyrir harða mótspyrnu ýmissa samherja sinna, þar á meðal forvera hans Knud Kristensen.
Þrátt fyrir ágæta útkomu í þingkosningunum 1953 mistókst Eriksen að halda í völdin. Við tók útlegð í stjórnarandstöðu, þar sem Eirksen vildi starfa náið með Íhaldsflokknum, en ýmsir flokksfélaga hans voru á öðru máli. Árið 1965 svarf til stáls í þingflokknum í deilum um samstarfið við íhaldsmenn. Eriksen varð undir og sagði af sér flokksformennsku. Hann hvarf af þingi við kosningarnar 1968.
Erik Eriksen var mikill áhugamaður um norrænt samstarf og var tvívegis forseti Norðurlandaráðs
Ítarefni
breyta- Kristian Hvidt, Statsministre i Danmark fra 1913 til 1995 (1995)
- Social Democracy and Welfare Capitalism: A Century of Income Security Politics eftir Alexander Hicks
- Growth to Limits: The Western European Welfare States Since World War II, 4. bindi, ritstj. Peter Flora
| Fyrirrennari: Hans Hedtoft |
|
Eftirmaður: Hans Hedtoft | |||