Breskt pund
Breskt pund eða sterlingspund (enska: pound sterling) er gjaldmiðill á Bretlandi. Eitt pund skiptist í 100 penní (enska: penny, ft. pence). Árið 1971 voru eftirtaldar upphæðir gildur gjaldmiðill á Bretlandi:
- Seðlar: £5, £10, £20, £50 (£100, aðeins í Skotlandi og á Norður-Írlandi)
- Mynt: 1p, 2p, 5p, 10p, 25p, 50p, £1, £2
| Breskt pund, sterlingspund Pound sterling | |
|---|---|
| Land | .svg){kind=small} Bretland Breska Suðurskautslandið Falklandseyjar Gíbraltar Guernsey Jersey Mön Sankti Helena, Ascension og Tristan da Cunha Suður-Georgía og Suður-Sandvíkureyjar |
| Skiptist í | 100 penní (pennies) |
| ISO 4217-kóði | GBP |
| Skammstöfun | £ / p |
| Mynt | 1p, 2p, 5p, 10p, 25p, 50p, £1, £2 |
| Seðlar | £5, £10, £20, £50 (£100) |
Algengasta táknið fyrir breskt pund er ₤ eða £ („pundamerkið“), og p fyrir penníið.
Upphaflega jafngilti verðmæti þess einu pundi (454 grömm) af 92,5% hreinu silfri með 7,5% eir, sem kallast sterling silfur. Af því er dregið nafnið sterlingspund.
Fyrir 1971 var einu pundi skipt í 20 skildinga (shillings), sem hver um sig jafngilti 12 penníum. Þannig var eitt pund jafnt 240 penníum. Frá og með 1971 voru skildingar lagðir niður og verðgildi á „nýja penníinu“ varð 2,4 sinnum meira en áður hafði verið.
Pundið er gefið út af Seðlabanka Englands (Bank of England), sem hefur einkaleyfi til þess á Englandi og í Wales, eða tveimur af fjórum löndum sem mynda Bretland, en af sögulegum ástæðum hafa fjórir bankar í Skotlandi og þrír á Norður-Írlandi leyfi til að gefa út sín eigin pund, þar á meðal gefur t.d. Danske Bank út bresk pund, merkt "Danske" á Norður-Írlandi, eftir kaup á Northern Bank.[1][2]
Pundið varð eitt af gjaldmiðlum Evrópusambandsins en við útgöngu breta hætti pundið að vera það. Það er hins vegar notað víða í viðskiptum, t.d. einn af mörgum gjaldmiðlum í Simbabve eftir að óðaverðbólga gerði þeirra dollara ónothæfan.
Tenglar
breyta
