Vespasíanus
Titus Flavius Vespasianus (17. nóvember 9 – 23. júní 79), þekktur sem Vespasíanus, var keisari í Rómaveldi frá 69 til 79. Vespasíanus var fyrstur flavísku keisaranna en synir hans Títus og Domitíanus voru við völd eftir hans dag. Vespasíanus komst til valda í lok árs hinna fjögurra keisara. Stjórnartíð hans er einkum þekkt fyrir umbætur sem hann stóð fyrir að fordæmi júlísku-cládísku ættarinnar og fyrir stríð gegn Júdeu.
| Vespasíanus | |
| Rómverskur keisari | |
 | |
| Valdatími | 69 – 79 |
|---|---|
|
Fæddur: |
17. nóvember 9 |
| Fæðingarstaður | Falacrina, við Róm |
|
Dáinn: |
23. júní 79 |
| Dánarstaður | Róm |
| Forveri | Vitellius |
| Eftirmaður | Títus |
| Maki/makar | Domitilla eldri Caenis |
| Börn | Títus Dómitíanus Domitilla yngri |
| Faðir | Titus Flavius Sabinus |
| Móðir | Vespasia Polla |
| Fæðingarnafn | Titus Flavius Vespasianus |
| Keisaranafn | Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus |
| Ætt | Flavíska ættin |
| Tímabil | Ár keisaranna fjögurra |
Vespasíanus var hershöfðingi í rómverska hernum í stjórnartíð keisaranna Claudíusar og Nerós. Sem hershöfðingi tók hann þátt í innrás Rómverja í Bretland og hann var sendur af Neró til Júdeu til að kveða niður uppreisn gyðinga á svæðinu. Í Júdeu naut hann aðstoðar Títusar sonar síns þar sem þeir náðu á sitt vald stærstum hluta skattlandsins af uppreisnarherjunum. Áður en þeir náðu Jerúsalem á sitt vald urðu þeir þó að fresta hernaðaraðgerðum þar sem Neró hafði framið sjálfsmorð og Galba orðinn keisari. Galba var þó fljótlega myrtur af Otho sem beið svo ósigur í orrustu gegn Vitelliusi. Í kjölfarið lýstu herdeildirnar í Júdeu og Egyptalandi Vespasíanus keisara og hann náði að tryggja sér völdin eftir að hafa sigrað Vitellius í bardaga árið 69.
| Fyrirrennari: Vitellius |
|
Eftirmaður: Títus | |||
