Fallbyssubátur

Fallbyssubátur er lítið (oft grunnskreitt) herskip sem róið er milli staða og hefur fábrotinn seglabúnað. Fallbyssubátur er smækkuð framlenging af galeiðu en galeiður glötuðu hernaðarlegri þýðingu í kringum 1700. Hernaður með árabátum hélt áfram þar sem grunnt var til botns svo sem undir sænsk-rússneska stríðinu og á vötnum og fljótum í Norður-Ameríku á meðan á sjálfstæðisbaráttu stóð 1775-1783. Öll stórveldi á sjó notuðu fallbyssubáta og slíkir bátar voru mikilvægir í áætlun Napóleons að ráðast á England. Fallbyssubátar urðu mikilvægir í Danmörku eftir að Danir höfðu miss stærsta hluta danska flotans til Englendinga árið 1807. Fallbyssubátar þess tímabils voru vanalega með eina eða tvær öflugar fallbyssur.

Sjóorusta milli fregátunnar HMS Tartar og norskra fallbyssubáta nálægt Bergen árið 1808

Eftirlíking af dönskum fallbyssubát eins og voru notaðir í Napóleonsstyrjöldunum. Gerður eftir teikningu frá 1807.

Heimild

Fyrirmynd greinarinnar var „Kanonbåd“ á dönsku útgáfu Wikipedia. Sótt 31. mars 2018.