Terra Australis
Terra Australis (latína: „Suðurland“) var ímyndað meginland á suðurhveli jarðar sem kom fyrir á heimskortum allt frá því í fornöld. Tilvist þessa lands byggðist á þeirri langlífu hugmynd að jafnvægi hlyti að ríkja milli þurrlendis á norðurhveli og suðurhveli. Terra Australis var landið sem vantaði upp á að þetta jafnvægi næðist.
Landkönnun á landafundatímabilinu leiddi til þess að fleiri lönd fundust á suðurhvelinu, sérstaklega Eldland, syðst í Suður-Ameríku, Nýja-Gínea og loks Ástralía (sem var nefnd Nýja-Holland). Til að byrja með töldu ýmsir að þessi lönd væru norðurhluti Terra Australis, en frekari leiðangrar á 18. öld leiddu í ljós að þetta eru allt eyjar. Könnun Kyrrahafsins á 18. öld varð til þess að minnka stöðugt það svæði sem Terra Australis gæti fundist á.
Seint á 18. öld komst einn af leiðöngrum James Cook yfir suðurheimskautsbaug og hann kom auga á ísrönd í fjarska. Hann taldi sjálfur að hún gæti verði hluti af Terra Australis. Þá voru margir orðnir afhuga hugmyndinni um stórt meginland í suðri og árið 1814 stakk breski kortagerðamaðurinn Matthew Flinders upp á að nafni Nýja-Hollands yrði breytt í Ástralíu, eftir Terra Australis, þar sem engar líkur væru á fundi meginlands sem lægi sunnar á jörðinni. Aðeins nokkrum árum síðar komu fyrstu leiðangrarnir auga á Suðurskautsskagann og Suðurskautslandið var uppgötvað. Þá var heitið Ástralía orðið frátekið og nýja meginlandið fékk því heitið Antarktíka.
