Tökuorð

Tökuorð er orð, sem fengið er að láni úr öðru tungumáli^[1] en hefur lagað sig að hljóð- og beygingarkerfi viðtökumálsins. Nær öll íslensk orð sem byrja á bókstafnum p eru upprunalega tökuorð enda urðu órödduð lokhljóð (eins og p) í frumindóevrópsku að önghljóðum (eins og f) í germönskum málum samkvæmt lögmáli Grimms.

Dæmi um tökuorð

Altari (latínu) - altus („hár“)
Banani
Bíll^[1] (dönsku) - bil^[2]
Djákni
Edrú - (dönsku) ædru^[3]
Jeppi
Kaffi
Kirkja
Kústur
Metri (fr. metre)
Prestur
Sjoppa^[1] (e. shop)
Tóbak
Vaskur
Viskastykki

Sagnbeyging tökusagna

Flestar tökusagnir raða sér í flokk veikbeygðra sagna enda er veika sagnbeygingin einfaldari en sú sterka.

Dæmi

að bóna
að fríka
að meika
að fíla

Heimildir

„„Hver er munurinn á slettum, slangri og tökuorðum?"“. Sótt 2. maí 2007.

Tengt efni

Tilvísanir

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Hugtakaskýringar - Málfræði
↑ Íslenska- í senn forn of ný Geymt 23 september 2009 í Wayback Machine bls. 10
↑ „Hvaðan kemur orðið edrú?“. Vísindavefurinn.
↑ Zuckermann, G. (2003),Language Contact and Lexical Enrichment in Israeli Hebrew. Palgrave Macmillan. ISBN 9781403917232 / ISBN 9781403938695

Þessi málfræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.

[skola-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Hugtakaskýringar - Málfræði

[2] Íslenska- í senn forn of ný Geymt 23 september 2009 í Wayback Machine bls. 10

[3] „Hvaðan kemur orðið edrú?“. Vísindavefurinn.

[4] Zuckermann, G. (2003),Language Contact and Lexical Enrichment in Israeli Hebrew. Palgrave Macmillan. ISBN 9781403917232 / ISBN 9781403938695

[1]

[2]

[3]

[4]