Ormur Jónsson Breiðbælingur

Ormur Jónsson Breiðbælingur (d. 6. ágúst 1218) var íslenskur goðorðsmaður á 12. og 13. öld. Hann var af ætt Oddaverja, sonur Jóns Loftssonar og frillu hans, Ragnheiðar systur Þorláks helga. Hann var albróðir Páls Skálholtsbiskups og hálfbróðir Sæmundar Jónssonar í Odda. Hann bjó á Breiðabólstað í Fljótshlíð og var kenndur við bæ sinn. Hann þótti spekingur að viti og hið mesta göfugmenni.

Páll sonur Sæmundar bróður hans drukknaði í Noregi 1216 og kenndi Sæmundur Björgvinjarkaupmönnum um lát hans og heimtaði miklar fébætur af kaupmönnum á Eyrarbakka. Ormur bróðir hans reyndi að koma vitinu fyrir hann en það stoðaði ekki og Sæmundur gerði mikinn varning upptækan, en því reiddust kaupmenn sem von var. Sumarið 1218 fór Ormur út í Vestmannaeyjar til að sækja kirkjuvið sem hann átti og Jón sonur hans með honum. Réðust þá kaupmenn sem þar voru á þá og drápu.

Ormur átti ekki skilgetin börn en Sæmundur bróðir hans lét óskilgetnum börnum hans eftir allan arf eftir hann, sem þau áttu þó ekki rétt til samkvæmt lögum. Ein dóttir hans var Hallveig Ormsdóttir, er fyrst giftist Birni Þorvaldssyni en gerði síðan helmingafélag við Snorra Sturluson. Önnur var Þuríður, sem giftist Tuma yngri Sighvatssyni.