Flugslysið á Eyjafjallajökli 1944

Flugslysið á Eyjafjallajökli 1944 varð 16. september það ár þegar sprengjuflugvél frá bandaríska flughernum með tíu manna áhöfn brotlenti ofarlega á norðanverðum Eyjafjallajökli. Vélin var af gerðinni Boeing B-17 "Fljúgandi virki" og var á leið til Englands en hafði lent á Keflavíkurflugvelli til að taka eldsneyti. Innan við klukkutíma eftir að hún tók aftur á loft lenti vélin í miklu niðurstreymi og brotlenti á jöklinum með þeim afleiðingum að annar vængur vélarinnar rifnaði af og eldur kom upp í hreyflum hennar. Öll áhöfnin komst lífs af óslösuð og forðaði sér fljótlega úr vélinni, sumir skólausir, af ótta við sprengihættu. Mennirnir húktu bakvið klett skammt frá, vafðir inn í fallhlífar til að halda á sér hita, þangað til eldurinn dó út. Eftir það komu þeir sér fyrir inn í búki vélarinnar en reyndu að gera vart við sig með neyðablysum. Fólk í bæjum í kring varð blysanna vart en taldi að um væri að ræða aðgerðir á vegum hersins og aðhöfðust því ekki.[1][2]

Boeing B-17 "Fljúgandi virki", svipuð þeirri sem fórst.

Eftir tveggja daga erfiða vist í flakinu, sem fennti nánast í kaf, lögðu þeir af stað niður af jöklinum, bundnir saman með línu úr fallhlífum. Siglingafræðingur vélarinnar, Steven A. Memovich, stjórnaði ferðinni niður sprunginn jökulinn og snarbratt klettabelti Smjörgiljanna. Á láglendinu tók kalsöm ferð yfir Markarfljótið við að bænum Fljótsdal sem er innsti bærinn í Fljótshlíð.[3] Sex úr áhöfninni komust að Fljótsdal eftir 13 klukkutíma göngu en hinir fjórir láu úti um nóttina og var bjargað daginn eftir af heimamönnum.[2]

60 árum eftir slysið, heimsótti Steven slystaðinn að nýju ásamt börnum sínum og beltaflokki Hjálparsveitar skáta í Reykjavík.[3][1]

Sjá einnig breyta

Heimildir breyta

  1. 1,0 1,1 „WWII flyer returns to glimpse his past“. The White Falcon. 8. september 2004. Sótt 31. desember 2018.
  2. 2,0 2,1 „Stormasamt flug“. Morgunblaðið. 16. júní 1996. Sótt 31. desember 2018.
  3. 3,0 3,1 „Slysstaður heimsóttur að nýju“. Morgunblaðið. 15. september 2004. Sótt 31. desember 2018.