Eiríkur blóðöx

Eiríkur 1. blóðöx eða Eiríkur blóðöx Haraldsson (d. 954) var konungur Noregs á árunum 933 til um 935. Hann var sonur Haraldar hárfagra og sá eini af fjölmörgum sonum hans sem átti tiginborna móður; hugsanlega var það ástæðan til þess að hann var gerður að nokkurs konar yfirkonungi en sumir bræður hans urðu fylkiskonungar og undir hann settir. Ekki heppnaðist það fyrirkomulag þó vel og samkvæmt því sem segir í Heimskringlu drap Eiríkur alls fimm bræður sína.

Coin of Eric Bloodaxe Norse king of York 952 954.jpg

Hann þótti óvæginn og var illa liðinn og einnig drottning hans Gunnhildur kóngamóðir, sem kölluð er Össurardóttir í Heimskringlu en hefur líklega verið dóttir Gorms gamla Danakonungs. Fáeinum árum eftir að Eiríkur tók við ríkjum kom hálfbróðir hans, Hákon Aðalsteinsfóstri, til Noregs en hann hafði alist upp hjá Aðalsteini Englandskonungi. Eiríkur hraktist þá úr landi. Hann varð síðar konungur yfir Norðymbralandi á Englandi og sat í Jórvík (York), en Gunnhildur var mest í Danmörku með fjórum sonum þeirra, sem gerðu hvað eftir annað út herleiðangra og reyndu að ná ríkinu af Hákoni. Einn þeirra, Haraldur gráfeldur, varð Noregskonungur eftir lát Hákonar.


Fyrirrennari:
Haraldur hárfagri
Konungur Noregs
(933 – um 935)
Eftirmaður:
Hákon Aðalsteinsfóstri


  Þetta æviágrip sem tengist sögu er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.
  Þessi Noregsgrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.