Dauðadans

Dauðadans er allegóría frá síðmiðöldum um dauðann. Með dauðadansinum er dauðinn persónugerður og leiðir röð af dönsurum frá öllum æviskeiðum til grafar, þ.e. allir sameinast í dauðadansi að lokum. Dansararnir eru oftast keisari, konungur, unglingur, falleg stúlka, allt beinagrindur. Þær eru gerðar til að minna á fallvaltleika lífsins og hve gæfan er hverful (sjá Sic transit gloria mundi. Gögn um uppruna dauðadansins eru myndskreytingar frá fyrri tíð. Elstu dæmin má finna í grafreit í París frá árinu 1424.

Dauðadansinn (1493) eftir Michael Wolgemut

Pieter Brueghel eldri, Sigur dauðans c. 1562 í Museo del Prado í Madrid, Brueghel var undir miklum áhrifum frá Hieronymus Bosch.

Málverk

Elstu listaverk sem sýna dauðadansinn eru freskur í kirkjugarði í París. Það hafa líka varðveist verk eftir Konrad Witz í Basel (1440), Bernt Notke frá Lübeck (1463) og tréskurðarmyndir hannaðar af Hans Holbein yngri og gerðar af Hans Lützelburger (1538).

Tenglar

• Døden fra Lübeck
• A collection of historical images of the Danse Macabre at Cornell's The Fantastic in Art and Fiction

  Þessi dauðagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.