Skipsflak
Skipsflak (eða rekald [1]) eru leifar skips sem hefur eyðilagst, þ.e. hefur annaðhvort sokkið eða liðast stundur þar sem skipið strandaði. Sameinuðu þjóðirnar áætla að það séu yfir 3 milljónir slipsflaka samtals á sjávarbotni eða strandstað. Það er margt sem orsakar það að skip verður að skipsflaki, til dæmis: léleg hönnun, hafvillur, illviðri, hernaður, sjórán, eldur eða að skipinu hafi verið sökkt viljandi.
Í sjávarfornleifafræði eru skipsflök mikilvæg þar eð þau geta varðveitt merkilegar sögulegar upplýsingar, til dæmis lögðu rannsóknir á Mary Rose skipsflakinu margt til um upplýsingar um sjómennsku, hernað og líf á 16. öldinni. Herskipsflök geta sagt mikið um orrustuna sem átti sér stað þar sem skipið sökk.
Skipsflök geta verið hættuleg, til dæmis geta olíulekar skaðað umhverfið mikið. Skipsflök verða sjaldnast fræg, en það eru vissulega til dæmi þess, eins og til dæmis Titanic, Britannic, Lusitania og Estonia. Það eru líka mörg skipsflök sem hafa verið yfirgefin eða skipunum hafi verið sökkt af ásettu ráði, yfirleitt eru það lítil fiskiskip og eru ekki ýkja merkileg fyrir sagnfræðinga.
Nothæft efni úr skipi sem er rifið í sundur nefnist slátur.
Tilvísanir
breyta- ↑ Rekald getur þó einnig þýtt: hlutur sem rekur, er á reki, ský sem rekur fyrir vindi og mannræfill, maður sem hrekst stefnulaust
