Loftur biskupssonur

Loftur Pálsson biskupssonur (d. 1261) var íslenskur höfðingi á Sturlungaöld. Hann var af ætt Oddaverja, sonur Páls biskups Jónssonar í Skálholti og konu hans Herdísar Ketilsdóttur (drukknaði í Þjórsá 17. maí 1207) og var jafnan nefndur Loftur biskupssonur. Hann bjó fyrst í Skarði á Landi eins og faðir hans áður. Hann var hinn fríðasti maður og þótti vænn til höfðingja, segir í Sturlungu. Þorvaldur Gissurarson sagði um Loft að honum og Katli bróður hans (d. 1215) væri ólíkt farið, því Ketill vildi mönnum hvarvetna gott, en Loftur mælti hvarvetna gott til manna.

Loftur átti í deilum við Björn Þorvaldsson á Breiðabólstað, sem lauk með því að hann og Sæmundur Jónsson föðurbróðir hans fóru að Birni og felldu hann 17. júní 1221. Loftur leitaði liðsinnis hjá Snorra Sturlusyni, sem sjálfur hafði átt í deilum við Björn. Snorri hét honum liði á þingi um sumarið, en þegar til kom mætti Snorri ekki til þings og Sæmundur ekki heldur og lagði Loftur þá ekki í að mæta, heldur fór út í Vestmannaeyjar. Sæmundur hafði horfið að heiman og vissu fáir hvar hann var. Þá var þetta ort þeim til háðungar:

Loftur liggur í Eyjum / bítur lunda bein / Sæmundur er á heiðum / etur berin ein.

Þorvaldur og Loftur sættust þó nokkru síðar og fór Loftur til Noregs um haustið og var útlægur næstu þrjú árin en kom þá heim og settist að í Hítardal. Hann var einn þeirra sem fóru með Gissuri Þorvaldssyni að Snorra í Reykholti 1241. Seinast bjó Loftur á Borg á Mýrum en endaði ævina sem kanúki í klaustri. Kona hans var Þorbjörg Grímsdóttir.