Lindisfarne

Lindisfarne er eyja við norðausturströnd Englands. Hún er einnig þekkt sem Eyjan helga (e. Holy Island), og er það nafn sveitarfélagsins. Eyjan er tengd meginlandinu með sandrifi. Talið er að nafnið Lindisfarne eigi rætur að rekja til fornensku og þýðir „eyja Lindseyjarfaranna“, sem gæti þýtt að eyjan hafi verið numin af mönnum sem komu frá Lindsey, eða ferðuðust þangað. Árið 2001 voru íbúar eyjunnar 162.

Kastalinn á Lindisfarne.

Í verkinu Historia Brittonum er eyjan kölluð fornvelsku nafni, Medcaut. Írinn Aidan af Lindisfarne stofnaði munkaklaustur á eyjunni. Um árið 635 e.Kr. var hann sendur þangað frá Jónu, sem liggur við vesturströnd Skotlands, að beiðni Ósvalds af Norðymbralandi. Klaustrið varð miðstöð kristniboðs í Norður-Englandi og jafnvel var send þaðan sendisveit til Mersíu og varð henni vel ágengt. Munkar frá Jónu fluttu til eyjarinnar. Cuthbert, verndardýrlingur Norðymbralands, var munkur og síðar ábóti munkaklausturs á Lindisfarne. Beda prestur skrásetti æviágrip og öll kraftaverk Cuthberts. Seinna varð Cuthbert biskup af Lindisfarne.

Árið 793 gerðu víkingar árás á Lindisfarne og er sá atburður oft talinn marka upphaf víkingaaldar. Árásin vakti mikla skelfingu á Vesturlöndum á þessum tíma og er sagt frá henni í Annál Engilsaxa:

Á þessu ári dundu ósköp yfir Norðymbraland og skelfdu fólkið mjög. Geysilegir stormar skullu á og eldspúandi drekar sáust á flugi. Mikil hungursneyð fylgdi, eftir að þessi tákn höfðu sést, og skömmu seinna, þann 8. júní, lögðu heiðnir menn í auðn kirkju Guðs á Lindisfarne, þar sem þeir rændu og drápu.

Heimildir

• Fyrirmynd greinarinnar var „Lindisfarne“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 30. ágúst 2010.

  Þessi Englandsgrein sem tengist landafræði er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.