Dvergaþang

Dvergaþang
	;
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Litsvipuþörungar (Chromalveolata);
Fylking:	Missvipuþörungar (Heterokontophyta);
Flokkur:	Brúnþörungar (Phaeophyceae);
Ættbálkur:	Fucales;
Ætt:	Þangætt (Fucaceae);
Ættkvísl:	Pelvetia;
Tegund:	P. canaliculata;
Tvínefni
	Pelvetia canaliculata; (L.) Decne. & Thur.

Dvergþang (fræðiheiti: Pelvetia canaliculata) einnig nefnt dvergaþang er brúnþörungur af þangætt (Fucaceae).

Útbreiðsla

Dvergþang er útbreitt við strendur Evrópu frá norður Noregi allt til Portúgals en það vex ekki vestanmegin Atlantshafsins við Norður-Ameríku. Við Ísland vex það aðeins þar sem sjór er sæmilega hlýr, við Suðvestur- og Vesturland í skjólgóðum hnullunga-og klapparfjörum. Einnig finnst það stundum í jarðvegi á sjávarfitjum innan um annað gras.

Dvergþangið þolir ekki að vera samfellt of lengi á kafi í sjó en þolir aftur á móti vel þurrk, getur verið á þurru allt að þremur vikum. Það velur sér því klappir og steina efst í efsta þangbeltinu, klapparþangbeltinu, næst fyrir neðan fjörusvertubeltið í fjörunni.

Útlit

Dvergþang er smávaxið, um 5 til 10 cm hátt, ljósbrúnt á litin eða gulleitt. Greinarnar eru eins til fjögurra mm breiðar, rennulaga og hafa engar miðtaugar, engan stilk og kvíslgreinast þær. Kynbeð eru gul og vörtótt á endum greina. Dvergþang festir sig við fast botnlag eins og steina og klappir með lítilli skífulaga festu. Það er talið að dvergþangið geti orðið um 4 ára gamalt.

Heimildir

Agnar Ingólfsson (1990). Íslenskar fjörur.
Agnar Ingólfsson, Hrefna Sigurjónsdóttir, Karl Gunnarsson, Eggert Pétursson (1986). Fjörulíf.

Tenglar

Hafransóknastofnun og Námsgagnastofnun Fjaran og hafið (skoðað 9. apríl 2112)