Solveig Sæmundardóttir

Solveig Sæmundardóttir (d. 1244) var íslensk kona á Sturlungaöld. Hún var af ætt Oddaverja, dóttir Sæmundar Jónssonar í Odda og Valgerðar Jónsdóttur, sem bjó á Keldum á Rangárvöllum og var kölluð Keldna-Valgerður. Sæmundur faðir Solveigar lést 1222 og hafði mælt svo fyrir að hún skyldi fá jafnan arfshlut og bræður hennar en venjulega fengu dætur hálfan hlut á við syni. Snorri Sturluson var fenginn til að annast skiptingu arfsins. Hann gisti þá á Keldum hjá þeim mæðgum og er sagt að hann hafi dregið mjög taum Solveigar við arfaskiptin, enda mun honum hafa litist vel á hana, en hann var þá skilinn við konu sína. En stuttu seinna giftist Solveig Sturlu Sighvatssyni bróðursyni Snorra og líkaði honum það illa.

Solveig flutti að Sauðafelli með manni sínum og bjuggu þau þar síðan. Sturla var ekki heima þegar Þorvaldssynir komu að næturlagi í janúar 1229 í Sauðafellsför og drápu og særðu heimilisfólkið, ógnuðu Solveigu, sem lá á sæng, með blóðugum vopnum en meiddu hana þó ekki og ekki heldur móður hennar og börn. Þegar Sturlu bárust fréttirnar er sagt að hann hafi spurt að því einu hvort Solveig væri ómeidd. Þau áttu dæturnar Guðnýju og Þuríði og soninn Jón. Eftir að Sturla var drepinn á Örlygsstöðum fór hún til Noregs með börnin sumarið 1240 og fól Sturlu Þórðarsyni að annast bú sitt, en kom aftur með sömu ferð og Þórður kakali sumarið 1242. Hún dó tveimur árum síðar.