Vetrarblóm

Vetrarblóm
	;
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Jurtaríki (Plantae);
Fylking:	Dulfrævingar (Magnoliophyta);
Flokkur:	Tvíkímblöðungar (Magnoliopsida);
Ættbálkur:	Steinbrjótsbálkur (Saxifragales);
Ætt:	Steinbrjótsætt (Saxifragaceae);
Ættkvísl:	Saxifraga;
Tegund:	Vetrarblóm;
Tvínefni
	Saxifraga oppositifolia; L.

Vetrarblóm (fræðiheiti: Saxifraga oppositifolia) er jurt af steinbrjótsætt sem ber rauð eða rauðfjólublá blóm. Vetrarblóm vex víða á norðurslóðum og til fjalla sunnar, t.d. í norðurhluta Bretlands, Ölpunum og í Klettafjöllunum.

Vetrarblóm vex í klettum, á melum og rindum. Það er algengt um allt Ísland.

Greiningareinkenni

Sprotar vetrarblóms eru jarðlægir og oft um 5 til 20 cm á lengd. Laufblöðin eru 3-4 mm og öfugegglaga. Blómin eru 10 til 15 mm í þvermál. Þau eru rauð eða rauðfjólublá.

Undirtegundir

Saxifraga oppositifolia ssp. glandulisepala Hultén - upprunin í Alaska.^[1]
Saxifraga oppositifolia ssp. oppositifolia L. - upprunin á meginlandi Bandaríkjanna.^[2]
Saxifraga oppositifolia ssp. smalliana (Engl. & Irmsch.) Hultén - upprunin í Alaska.^[3]

Samlífi

Á Íslandi vex sveppurinn grasmúrgróungur (Pleospora herbarum) á dauðum vefjum ýmissa plöntutegunda,^[4] meðal annars á vetrarblómi.^[5]

Vetrarblóm getur verið millihýsill fyrir víðiryðsvepp (Melampsora epitea).^[5]

Tilvísanir

↑ „Saxifraga oppostifolia ssp. glandulisepala“. ITIS.
↑ „Saxifraga oppostifolia ssp. oppostifolia“. ITIS.
↑ „Saxifraga oppostifolia ssp. smalliana“. ITIS.
↑ Helgi Hallgrímsson. 2010. Sveppabókin. Skrudda, Reykjavík. ISBN 978-9979-655-71-8
↑ ^5,0 ^5,1 Helgi Hallgrímsson & Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir (2004). Íslenskt sveppatal I - smásveppir. Geymt 17 október 2020 í Wayback Machine Fjölrit Náttúrufræðistofnunar. Náttúrufræðistofnun Íslands. ISSN 1027-832X

Þessi grasafræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.

[1] „Saxifraga oppostifolia ssp. glandulisepala“. ITIS.

[2] „Saxifraga oppostifolia ssp. oppostifolia“. ITIS.

[3] „Saxifraga oppostifolia ssp. smalliana“. ITIS.

[4] Helgi Hallgrímsson. 2010. Sveppabókin. Skrudda, Reykjavík. ISBN 978-9979-655-71-8

[HH&GGE2004-5] 5,0 ^5,1 Helgi Hallgrímsson & Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir (2004). Íslenskt sveppatal I - smásveppir. Geymt 17 október 2020 í Wayback Machine Fjölrit Náttúrufræðistofnunar. Náttúrufræðistofnun Íslands. ISSN 1027-832X

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]