Ingólfstorg

Ingólfstorg (áður Hallærisplanið/Hótel Íslands-planið og Steindórsplanið) er torg í miðbæ Reykjavíkur. Það var opnað 4. desember 1993. Torgið er nefnt í höfuðið á Ingólfi Arnarsyni landnámsmanni, en honum er eignaður heiðurinn af því að hafa fundið Ísland, og talin hafa numið land þar rétt hjá. Torgið er því staðsett þar sem einna lengst hefur verið byggð í Reykjavík. Við torgið er gatan Aðalstræti og er Aðalstræti 10 elsta hús bæjarins sem kennt er við Innréttingar Skúla Magnússonar.

Mynd af Ingólfstorgi, tekin um sumar.

Fólk að dansa á Ingólfstorgi.

Nú til dags er torgið oft notað til tónleikahalds, ræðuhalda og fjöldasamkomna af ýmsu tagi. Það er oft notað á hátíðisdögum og stórviðburðum eins og 1. maí, Menningarnótt og 17. júní. Torgið er einnig vinsælt meðal hjólabrettafólks.

Eftir aldamót hefur torginu verið breytt í skautasvell yfir jólahátíðina.

Nafn

Svæðið þar sem torgið var var upphaflega tvö bílaplön sem Austurstræti gekk á milli. Suðurhlutinn var í fyrstu nefndur Hótel Íslands-lóðin (eða Hótel Íslandsplanið), en á horni Aðalstrætis og Austurstrætis stóð lengi vel hið landsfræga Hótel Ísland frá 1882 þar til það brann 1944. Eftir brunann myndaðist autt svæði við gatnamótin áðurnefndu og varð um síðir, á sjöunda, áttunda og níunda áratug 20. aldar, að stað þar sem unglingar hittust. Drykkjumenning skapaðist þar meðal þeirra og stundum greip lögreglan inn í.

Torgið hafði verið uppnefnt Hallærisplanið allt frá því um 1960, enda var litið á lóðina sem sár í bæjarlandinu.

Hinum megin við Austurstræti var Bifreiðastöð Steindórs frá 1922 með bílastæði, rútustopp og síðar stórt þjónustuhús. Þetta svæði var kallað Steindórsplanið. Eftir bruna Hótel Íslands notaði bifreiðastöðin lóðina þar líka undir bílastæði.

Eitt og annað

• „Hallærisplanið: skáldsaga fyrir börn og fullorðna“ eftir Pál Kristinn Pálsson kom út árið 1982. Aðalsögupersónur hennar eru utangarðsunglingar í Reykjavík.