Henging

Henging felst í því að binda annan endann á kaðli eða öðru traustu reipi (hengingaról) utan um hálsinn á manni, venjulega með hengingarhnút (sá hluti af kaðlinum nefnist snara), en festa hinn endann fyrir ofan manninn (oft á gálga eða gálgaás), svo að hann hangi í kaðlinum, þegar undirstaðan fyrir fætur hans er síðan fjarlægð (til dæmis með fallhlemmi). Súrefni berst þá ekki til heilans, sem leiðir til köfnunar og dauða, sé ekki komið fljótt til hjálpar. Oft brotnar háls mannsins einnig.

Henging í mjög stuttri ól og án fallhlemms.

Henging hefur í ýmsum löndum verið notuð til að framfylgja dauðarefsingu eða sem hluti af umfangsmeiri aftöku. Á Íslandi þótti henging óvirðulegur dauði og var ætluð óærlegum dauðamönnum (einkum þjófum), en afhöfðun með exi var ætluð ærlegum dauðamönnum.

Ítarefni, tenglar

• Clark, Richard @ Capital Punishment U. K.: The History of Judical Hanging in Britain 1735 − 1964. Skoðað 23. október 2010.
• Páll Sigurðsson: „Líkamlegar hegningar á Alþingi", Brot úr réttarsögu, Reykjavík 1971.