Baldvin Einarsson

Baldvin Einarsson (2. ágúst 1801 – 9. febrúar 1833 Kaupmannahöfn) má telja einn af upphafsmönnum íslensku sjálfsstæðishreyfingarinnar. Baldvin gaf út ritið Ármann á Alþingi árið 1829 til að koma skoðunum sínum á framfæri.

Mynd af Baldvin Einarssyni.

Baldvin Einarsson var fæddur að Molastöðum í Fljótum og var sonur hjónanna Einars Guðmundssonar á Lambanesi í Fljótum, hreppstjóra og Guðrúnar Pétursdóttur. Hann nam lögfræði við Kaupmannahafnarháskóla.

Sagnfræðingurinn Nanna Ólafsdóttir gaf út ævisögu Baldvins árið 1961.

Andlát Baldvins

Að Baldvin þótti hinn mesti söknuður og mannskaði, því hann þótti líklegur til mikillar nytsemdar landi og lýð, þar eð allt fór saman hjá honum í senn: víðtæk þekking, brennandi áhugi og bestu mannkostir. Hafði enginn maður orðið þjóðinni almennt jafn-harmdauði síðan Eggert Ólafsson leið. Bjarni Thorarensen hóf að kveða saknaðarstef eftir hann, og fer þannig af stað, að ætla mætti að orðið hefði snilldarkvæði, í líkingu við önnur hin bestu saknaðarljóð hans ef áfram hefði haldist. Er þetta hvort tveggja í senn upphaf og endir kvæðisins:

Ísalands

óhamingju

verður allt að vopni;

eldur úr iðrum þess,

ár úr fjöllum

breiðum byggðum eyða.

Sagt er að söknuðurinn hafi tekið fyrir kverkar honum, er hér var komið, og varnað honum máls. Íslenskir námsmenn í Kaupmannahöfn kostuðu útför Baldvins.

Tenglar

• Baldvin Einarsson; 1. grein í Þjóðólfi 1901
• Baldvin Einarsson; 2. grein í Þjóðólfi 1901

Fyrirrennari: Þórður Jónassen

Ritstjóri Skírnis (1830 – 1830)

Eftirmaður: Þórður Jónassen

  Þetta æviágrip er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.