Valla-Ljótur

Valla-Ljótur Ljótólfsson frá Völlum í Svarfaðardal var goðorðsmaður og einn helsti forustumaður Svarfdælinga um aldamótin 1000. Hann var sonur Ljótólfs goða á Hofi, sem var fyrsti landnámsmaður í Svarfaðardal. Valla-Ljóts saga segir frá deilum og mannvígum í Svarfaðardal í kring um kristnitökuna þar sem Ljótur kemur mikið við sögu. Þar fór Ljótur með sigur af hólmi og reyndist hinn farsælasti höfðingi. Kona hans er ekki nefnd í Valla-Ljóts sögu en skv. Landnámu hét hún Þuríður Þorleifsdóttir. Í sögunni er Ljóti svo lýst: „Hann var óhlutdeilinn umsýslumaðr, engi stúrumaðr, mikill maðr. Þat var til marks hversu honum líkaði: Hann átti tvennan búnað, blán kyrtil stuttan ok öxi snaghyrnda, ok var vafit járni skaptit. Þá var hann svá búinn er vígahugr var á honum. En þá honum líkaði vel, hafði hann þá brúnan kyrtil ok bryntröll rekit í hendi.“