Sjálfskviknun
Sjálfskviknun[1] (sjaldnar skrifað sjálfkviknun) er úrelt kenning sem fjallar um upphaf lífsins í lífvana efni og segir að þetta sé daglegt brauð.
Sjálfskviknun og orðaruglingur
breytaSjálfskviknun má ekki rugla saman við sjálfsíkviknun [2], eins og t.d. getur gerst þegar eldur kemur upp í fernisblautu sagi vegna efnahvarfa. Og sjálfskviknun má ekki heldur rugla saman við sjálfkveikju [3] í sambandi við bíla. Né heldur má rugla sjálfskviknun við sjálfsíkveikju sem stundum er haft um hið sama og sjálfsíkviknun, en einnig um það þegar sjálfsprottinn eldur tekur sig upp í líkama manns (enska: Spontaneous human combustion) sem á íslensku er þó oftast nefnt sjálfvakinn bruni. [4]
Heimildir
breyta- ↑ Færsla í Orðabanka íslenskrar málstöðvar um sjálfskviknun
- ↑ Tímarit.is
- ↑ „Orðabók Háskólans“. Afrit af upprunalegu geymt þann 6. mars 2016. Sótt 28. janúar 2009.
- ↑ Lesbók Morgunblaðsins 1988