|
== Einkenni ==
Ebólan ræðst á öll [[líffæri]] og vefi mannslíkamans nema [[Vöðvi|vöðva]] og [[bein]]. Veiran bókstsaflega umbreytir öllum hlutum líkamans í hálfmaukað slím sem er gegnsýrt af sýkjandi veiruögnum. Veiran inniheldur sjö gerðir af dularfullum próteinum sem vinna þrotlaust líkt og óþrjótandi vél og éta upp vefi líkamans á meðan veiran fjölgar sér í hýslinum. Örlitlir [[blóðtappi|blóðtappar]] myndast í [[blóðrás]]inni og [[blóð]]ið þykknar, blóðkekkirnir loða hver við annan og festast við æðarveggina, í þessuæðaveggina. ferliBlóðkekkirnir fara blóðkekkirnir að mynda stærri tappa sem minna á mósaík innan í [[æðakerfið|æðakerfinu]],. þettaÞetta stöðvar blóðflæði til líffæra og vefja líkamans, veldur [[súrefnisþurrð]] og dauðadrepi í vefjum (nekrósu) sem birtist sem svartir blettir á [[heili|heila]], í [[lifur]], [[Nýra|nýrum]], [[lunga|lungum]], [[þarmar|þörmum]], [[eista|eistum]], [[brjóst]]ium (karlmannakarla og kvenna) og yfir allt yfirborð [[húð]]arinnar. Rauðir blettir myndast einnig á húðinni sem kallast petechiae, sem eru [[blæðing]]ar undir húð.
Veiran umbreytir kollagen-þráðum líkamans í mauk og neðsta lag húðarinnar deyr og verður vessakennt, húðin verður einnig þakin örsmáum hvítum blöðrum. Þetta ástand kallast maculopapular-roði og áferð húðarinnar fer að líkjast sagógrjónagraut. Rauðu blettirnir á húðinni stækka og mynda á endanum risavaxna marbletti yfir allan líkaman,líkamann. húðinHúðin verður bólginbólgnar og verður mjög viðkvæm fyrir allri viðkomu og rifnar auðveldlega af við alla snertingu eða þrýsting. Blæðingar hefjast úr [[munnhol]]i, úr [[tannhold]]i og [[munnvatnskirtill|munnvatnskirtlum]]. MeðSmám tímanumsaman fer að blæða úr öllum líkamsopum stórum og smáum. Yfirborð [[tunga|tungunartungunnar]] verður eldrautt og flagnar að lokum af, sjúklingurinn annaðhvort spýtir því út úr sér eða gleypir það ósjálfrátt. Tungan verður mjög viðkvæmaum viðkomu og sjúklingurinn upplifir miklar kvalir. Yfirborð [[slímhúð]]ar í [[kok]]i og [[barki|barka]] flagnar einnig af þegar blóðug [[uppköst]] hefjast.
Blæðingar hefjast í [[gollurshús]]i hefjast, [[hjartavöðvi]]nn mýkist og blóð þrýstist í gegnum hann við hvern [[hjartsláttur|hjartslátt]] og veldur því að [[brjóstholið]] fyllist af blóði. Æðar heilans stíflast af blóðkekkjum, heilinn bólgnar og verður maukkenndur. Það blæðir inn í augnknettinaaugun og blóð seytlar úr [[tárakirtill|tárakirtlum]] sjúklingsins og hann virðist gráta blóði.
Ebóla drepur mikið magnaf vefjavefjum líkamans meðan sjúklingurinn lifir, veldur nekrósuflekkjum yfirá öllöllum líffærilíffærum og húð. Lifrin bólgnar einnig upp, verður gul að lit og byrjar að leysast upp, djúpar sprungur myndast í gegnum lifrina og líffærið að lokum deyr líffærið alveg. Nýrun stíflast einnig af blóðkekkjum og hætta að starfa, þetta orskar [[þvagmengun]] og eitrun í blóði. [[Milta]]ð bólgnar upp og verður líkt og blóðkökkur á stærð við hafnabolta. Þarmar fyllast af blóði og þarmaveggurinn deyr, hann flagnar af og skolast út með blóðugum [[niðurgangur|niðurgangi]]. Eistun bólgna upp í karlmönnum og verða blásvört, allt [[sæði]] deyr. Miklar blæðingar verða úr [[leggöng]]um kvenna. Ef konan er ólétt deyr [[fóstur|fóstrið]] strax óháð meðgöngutíma.
== Heimildir ==
|
