„Hákon 6. Magnússon“: Munur á milli breytinga

'''Hákon 6. Magnússon''' ([[1340]] —– [[1380]]) var konungur [[Noregur|Noregs]] [[1355]] —– [[1380]] og konungur [[Svíþjóð|Svíþjóðar]] [[1362]] —– [[1364]]. Hann telst vera síðasti konungurinn af gömlu norsku konungsættinni.

Hákon var yngri sonur [[Magnús Eiríksson smek|Magnúsar smeks]], konungs Noregs og Svíþjóðar, og konu hans, Blönku drottningar. Hann ólst að mestu leyti upp í Noregi og var hylltur sem konungur landsins 1343 —– 1344. Árið [[1355]], þegar hann var fimmtán ára, tók hann formlega við konungsvöldum en Magnús faðir hans stýrði þó enn um sinn nokkrum héröðum. [[Eiríkur Magnússon Svíakonungur|Eiríkur]], eldri bróðir Hákonar, var ríkisarfi Svíþjóðar. Hann gerði uppreisn gegn Magnúsi [[1356]] og frá [[1357]] stýrðu þeir feðgar Svíþjóð saman en Eiríkur lést skyndilega [[1359]]. Árið [[1362]] var Hákon tekinn til konungs í Svíþjóð og stýrðu þeir feðgarnir landinu saman næstu tvö árin en árið [[1364]] voru báðir settir af og systursonur Magnúsar, [[Albrekt 3. af Mecklenburg]], gerður að konungi. Magnús var skömmu síðar tekinn til fanga og hafður í haldi í Stokkhólmi.