„Gissur Þorvaldsson“: Munur á milli breytinga

 

Gissur hafði gerst [[lénsmaður]] konungs og eins var um [[Þórður kakali Sighvatsson|Þórð kakala Sighvatsson]], sem var helsti höfðingi af ætt Sturlunga sem eftir lifði. Eftir [[Haugsnesbardagi|Haugsnesbardaga]] 1246, þar sem Þórður vann sigur á Ásbirningum, héldu þeir Gissur og Þórður til Noregs og skutu máli sínu til konungs, sem úrskurðaði Þórði í vil og kyrrsetti Gissur í Noregi. Þórður fór heim og var nær einráður á Íslandi næstu árin en 1250 kallaði konungur hann út aftur og nú var það hann sem var kyrrsettur. Gissur fór aftur á móti heim 1252 og átti að reyna að koma landinu undir veldi Noregskonungs. Hann vildi reyna að sættast við óvini sína en þeir voru ekki allir sama sinnis og haustið 1253 gerðu þeir aðför að honum á [[Flugumýri]] í Skagafirði, þar sem hann var þá sestur að, og reyndu að brenna hann inni. Gissur slapp úr [[Flugumýrarbrenna|Flugumýrarbrennu]] með því að fela sig í sýrukeri en missti alla fjölskyldu sína.

 

Fyrri kona Gissurar var Ingibjörg, dóttir Snorra Sturlusonar, og áttu þau einn son sem dó ungur. Þau skildu. Fylgikona Gissurar, sem hann kvæntist síðar, var Gróa Álfsdóttir og áttu þau synina Hall og Ísleif en einnig átti Gissur soninn Ketilbjörn. Gróa og synirnir þrír fórust öll í Flugumýrarbrennu.