„Mani pulite“: Munur á milli breytinga

[[20. júlí]] þetta sama ár framdi fyrrum forstjóri ENI, Gabriele Cagliari, [[sjálfsmorð]] í fangelsi. EftirStuttu þettasíðar skilaði eiginkona hans 6 milljörðum [[líra]] af ólöglegu fé. Í millitíðinni hófust réttarhöld yfir [[Sergio Cusani]] sem var yfirmaður[[millistjórnandi]] hjá, [[Montedison SpA]], [[fjárfestingafyrirtæki]] á sviði [[orkumál]]a, fyrir röð af mútugreiðslum til [[ENI]]. Leyfi fékkst til að sjónvarpa[[sjónvarp]]a beint frá réttarhöldunum, og þeir stjórnmálamenn sem ásakaðir höfðu verið um spillingu, kallaðir inn ''sem vitni''. Sérlega eftirminnileg var yfirheyrslan[[yfirheyrsla]]n [[17. desember]] þegar fyrrum forsætisráðherra, [[Arnaldo Forlani]], sem verið hafði fjármálastjóri demókrataflokksins, birtist greinilega taugaveiklaður á sjónvarpsskjánum og kvaðst ekki muna eftir því hvort hann hefði tekið við ólöglegum fjármunum. Bettino Craxi mættivar hins vegar rólegur og viðurkenndi að flokkur hans hefði tekið við 93 milljónum dala af ólöglegu fé. „Það gerðu það allir“, var réttlæting hans, og reyndar kom í ljós að svo til allir þeir flokkar sem þá voru á þingi höfðu tekið við slíku fé vísvitandi. Sumir þeirra komu þó mun verr út úr réttarhöldunum en aðrir. Einkum voru það stjórnarflokkarnir sem komu illa út. Kristilegir demókratar höfðu verið við völd á Ítalíu óslitið frá stríðslokum og voru almennt taldir bera mesta ábyrgð á því hvernig komið var á meðan ungir flokkar, eins og Norðurbandalagið, vörðu sig með því að þetta hefðu verið einu framlögin sem þeim hefðu staðið til boða.