„Persónufornafn“: Munur á milli breytinga

Sum tungumál gera auk þess greinarmun á [[innifalið (málfræði)|innifelandi]] og útilokandi fyrstu persónu fleirtölu (''ég og þú'' eða ''ég og hann''). Þannig er [[tok pisin]] til dæmis með sjö fyrstu persónufornöfn í eintölu: útilokandi í eintölu ''mi'' („ég“), tvítölu ''mitupela'' („ég og hún“), þrítölu ''mitripela'' („ég og þau bæði“), fleirtölu ''mipela'' („ég og þau öll“); og innifelandi tvítölu ''yumitupela'' („við tvö“), þrítölu ''yumitripela'' („við þrjú“) og fleirtölu ''yumipela'' („við öll“).<ref>{{cite book|last1=Verhaar|first1=John W.M.|title=Toward a reference grammar of Tok Pisin : an experiment in corpus linguistics|url=https://archive.org/details/towardreferenceg00verh|url-access=limited|date=1995|publisher=Univ. of Hawai'i Press|location=Honolulu|isbn=9780824816728|pages=[https://archive.org/details/towardreferenceg00verh/page/n366 354]}}</ref>

 

 

Í sumum málum, eins og [[enska|ensku]], eru persónufornöfn stundum notuð í stað [[óákveðið fornafn|óákveðinna fornafna]]. Þannig að í stað þess að segja ''one should not do this'' („maður gerir þetta ekki“) er sagt ''you should not do this'', þannig að annarar persónufornafn kemur í stað óákveðins fornafns.