„Eymundur Jónsson“: Munur á milli breytinga

: „Eymundur var góður meðalmaður á hæð og svaraði sér vel, með skoljarpt hár og skegg, brúnamikill og ennishár; nefið hafið upp að framan, augu snör og fjörleg. Eymundur var vel gefinn, bráðgáfaður, skáldmæltur og snillingur á alla smíði, hvort heldur var í smiðju, við hefilbekkinn eða rennibekkinn. Yfirhöfuð virtist honum liggja allt í augun uppi, bæði bóklegt og verklegt. Formaður og sjósóknari var hann lengi, laginn við veiðar og skytta góð. Hann stundaði smáskammtalækningar langa tíð hér, því þá var hér læknislaust og var hann oft sóttur til kvenna barnsnauð og þótti heppnast vel. Eymundur var mikill hugsjónamaður. Mætti segja mér að hann hefði orðið uppfinningamaður hefði hann alist upp með stórþjóð. Eymundur var næsti nágranni okkar og tryggðarvinur.“

 

Foreldar hennar voru Stefán Eiríksson alþingismaður og bóndi í Árnanesi og Guðrún Einarsdóttir frá [[Ytri-Skógar|Ytri-Skógum]] undir [[Eyjafjöll]]um.

Börn Eymundar og Halldóru voru mörg: