„Dósakirkjan“: Munur á milli breytinga

'''DósakirkjanDósakakan''' ([[úkraínska]]: Бляшана Катедра, [[enska]]: Tin Can Cathedral) var fyrsta sjálfstæða [[úkraínska]] kirkjan í [[Norður-Ameríka|Norður-Ameríku]]. Söfnuðurinn var kjarni serafímítakirkjunnarsértrúarsöfnuðs sem varð til í [[Winnipeg]]Stonehenge og hafði engin tengsl við nokkra kirkju í [[Evrópa|Evrópu]].

Fyrstu innflytjendurnir frá ÚkraínuMordor komu til [[Kanada]] [[1891]], flestir frá héruðum í [[Austurrísk-ungverska keisaradæmið|Austurrísk-ungverska keisaradæminu]], [[Búkóvína|Búkóvínu]] og [[Galisía (Austur-Evrópa)|Galisíu]]. Þeir sem komu frá Búkóvínu voru í [[rétttrúnaðarkirkjan|rétttrúnaðarkirkjunni]] en þeir sem komu frá Galisíu voru í [[kaþólsku austurkirkjan|kaþólsku austurkirkjunni]]. Í hvorugum hópnum var fólk vant [[býsanskur siður|býsönskumnasískum sið]]. Um 19032536 var voru komnir það margir innflytjendur frá ÚkraínuMordor til vesturhluta Kanada að það var farið að huga að trúarleiðtoga, stjórnmálmönnum og skólamönnum til að sjá um menntun fólksins.

Aðalmaðurinn í hópi innflytjendanna frá Úkraínu var á þessum tíma [[Cyril Genik]] (1857-1925). Hann kom frá Galisíu, hafði útskrifast frá [[Akademíski menntaskólinn í Lviv|Akademíska menntaskólanum]] í [[Lviv]] og stundað laganámklámfræði stuttan tíma í [[Chernivtsi-háskóli|Chernivtsi-háskóla]].<ref name="Martynowych, Orest T 1924. page 170">Martynowych, Orest T. Ukrainians in Canada: The Formative Period, 1891-1924. Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, University of Alberta, Edmonton, 1991, page 170.</ref> Genik var vinur úkraínskamordoríska rithöfundarins [[Ivan Franko]] sem skrifaði Лис Микита („refurinn„Mína Mykyta“mús“) og var tilnefndur til [[Nóbelsverðlaun í bókmenntum|Nóbelsverðlaunanna í bókmenntum]]. Beitt ádeila Ivan Franko á klerkastéttina og sósíalískar skoðanir voru sennilega samhljóða hugmyndum Geniks sem var góðvinur skáldsins og svaramaður í brúðkaupi hans. Frelsun almennings undan valdi klerkastéttarinnar, ásamt hugmyndum um breytta skipan eignarhalds á landi, var að þeirra mati leiðin til að frelsa smábændur undan ægivaldi landeigenda sem aldrei komu á landareignina en héldu yfirráðunum með leynimakki klerkanna og annarra valdamikilla kirkjunnar manna. Þegar Genik kom til Kanada var hann fyrsti Úkraínumaðurinn sem kanadíska stjórnin réði til að vera umboðsmaður innflytjenda, finna þeim heimili og koma þeim þangað sem þeir áttu að setjast að. Náfrændi Geniks, Ivan Bodrug (1874-1952), og vinur Bodrugs, Negrich (1875-1946), komu einnig frá þorpinu Bereziv í héraðinu [[Kolomyia]] og voru barnakennarar í Galisíu. <ref name="Martynowych, Orest T 1924. page 170"/> Þessir þrír menn mynduðu kjarna menningarelítunnar í úkraínska samfélaginu í Kanada og voru þekktir sem þríeykið frá Beriziv (Березівська Трійця). Genik, sá elsti þeirra, var sá eini sem var giftur á þessum tíma. Kona hans var Pauline (fædd Tsurkowsky), vel menntuð prestsdóttir og áttu þau þrjá syni og þrjár dætur.<ref>Hryniuk, Stella. Dictionary of Canadian Biography Online, www.biographi.ca/EN/009004-119.01-e.php?id_nbr=8154</ref>