„Slysavarnafélag Íslands“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Lína 25:
Árið 1937 kom til landsins björgunarskútan [[Sæbjörg (björgunarskip)|Sæbjörg]] sem sérsmíðuð var fyrir félagið. Sæbjörgu var síðar breytt og hún stækkuð og leigði íslenska ríkið og [[Landhelgisgæslan]] hana sem björgunar- og [[varðskip]] til ársins 1965.
Árið 1950 fékk félagið afhenta aðra björgunarskútu sem fékk nafnið [[María Júlía]]. Hluti af andvirði hennar var greiddur af Björgunarskútusjóði Vestfjarða. Þriðju björgunarskútuna fékk félagið árið 1956 sem fékk nafnið [[Albert (björgunarskip)|Albert]]. Hluti af andvirði hennar var greiddur af Björgunarskútusjóði Norðurlands. Bæði María Júlía og Albert voru leigð til íslenska ríkisins og gerð út af Landhelgisgæslunni sem björgunar- og varðskip. Árið 1956 kom einnig til landsins nýr og fullkominn björgunarbátur sem staðsettur var í Reykjavík. Báturinn var nefndur Gísli J. Johnsen í höfuðið á Gísla J. Johnsen stórkaupmanni sem gaf félaginu andvirði bátsins. Árið 1989 keypti félagið notað björgunarskip af RNLI sem leysti Gísla J. Johnsen af hólmi og fékk það nafnið Henry A. Hálfdanarson.
Í dag eru gerð út 14 björgunarskip allt í kringum landið auk fjölmargra minni björgunarbáta og hefur félagið alla tíð notið velvilja og stuðnings landsmanna til kaupa og reksturs þeirra. Flest núverandi björgunarskipa eru af svokallaðri ARUN gerð og keypt af Konunglega breska björgunarbátafélaginu RNLI. Fyrsta slíka skipið var staðsett í Grindavík árið 1998.
Árið 1947 stóð Slysavarnafélagið fyrir innflutningi á þyrlu til kynningar sem mögulegu björgunartæki. Röskum tveimur áratugum síðar, eða árið 1968, keyptu Slysavarnafélagið og íslenska ríkið saman fyrstu [[þyrla|þyrluna]], [[TF-EIR]].
| |||