Hnífur
Hnífur er einjárnungur og eggvopn og skiptist í blað og skaft, en haldið er utan um skaftið þegar hnífi er beitt. Sá endi hnífsblaðsins sem gengur upp í skaftið nefnist tangi. Hnífsblaðið er tvískipt: Í fyrsta lagi er það bitið sem nefnist egg. Flatvegur blaðsins, ofan á hnífsblaðinu, nefnist bakki (nema að hnífurinn sé tvíeggja, en þá er enginn slíkur). Ysti hlutinn er svo oddurinn. Í sjálfsskeiðungsskafti nefnist milligerðin, sem er úr járni, skíði. En hnífsblaðið á vasahníf má samkvæmt íslenskum lögum ekki vera lengra en 12,5 sentímetrar.
.png)
Tegundir
breytaHnífar eru til í hinum ýmsu tegundum:
- Skeiðahnífur (rýtingur eða dálkur) — t.d. hnífur sem er gerður til að geyma hann í skeiðum (slíðri)
- Skurðarhnífur — hnífur sem læknar nota við uppskurð
- Lindahnífur — hnífur sem er borinn við belti
- Beituhnífur — með tvíeggjuðum oddi og var hafður til að skera beitu. Með oddinum voru stungin göt á skinnið á beitusel
Þjóðtrú
breytaÝmis þjóðtrú tengist hnífum, t.d. sú að ef vinur gefur manni hníf muni hann skera á vináttuna. Þess vegna er við hæfi að krefjast málamyndagjalds þegar hnífur er gefinn svo að ekki sé um eiginlega gjöf að ræða.
Tengt efni
breyta
