Háttarsögn

Háttarsögn í íslensku er sagnorð sem gefur til kynna svipaða aðgreiningu og persónuhættir. Í íslensku teljast geta, mega, munu, skulu, vilja, eiga, hljóta, kunna, verða, þurfa, og ætla til háttarsagna. Háttarsagnir hafa tvöfalda merkingu í íslensku; grunnmerkingu og möguleikamerkingu. Grunnmerking háttarsagnar þýðir að mælandi segi að frumlagið hafi skyldu, ábyrgð, leyfi eða getu til að gera það sem nafnháttarsetningin segir. Möguleikamerking háttarsagnar þýðir að fullyrðing í nafnháttarsetningu sé hugsanleg, líkleg eða nauðsynleg.

• Hún má heimsækja mig. (grunnmerking)
• Þessi frétt hlýtur að vera rétt. (möguleikamerking)

Tengt efni

• Háttarögn
• Viðtengingarháttur

Heimildir

• Höskuldur Þráinsson (2005), Íslensk tunga III. Setningar: handbók um setningafræði
• Hulda Óladóttir (2011), Notkun viðtengingarháttar í nútímaíslensku