Erfðahyllingin
Erfðahyllingin er atburður í Íslandssögunni sem gerðist á Kópavogsfundinum árið 1662. Þar var undirritað skjal, sem fól í sér viðurkenningu Íslendinga á því, að embætti konungs yfir Danmörku gengi sjálfkrafa í arf frá föður til sonar en áður var konungur kjörinn af danska ríkisráðinu[heimild vantar] og þurfti formlegt samþykki Alþingis Íslendinga áður en hann gat talist konungur Íslands.[heimild vantar]
Texti erfðahyllingarinnar er svohljóðandi:
| Jeg N.N. lofer og tilsiger at vera den stormektugiste höjborne förste og herre, konung Frederik den tredje, Danmarkis, Norgis, Vendis og Gottis konung, hertug udi Holsten, Slesvik, Stormarken og Ditmersken, greife udi Oldenborg og Delmenhorst, min allernaadigste arfeherre og kong, so vel som hans kongl. majst. kongl. hus paa mandelig og kvindelig line, held og tror, vide og römme hans gavn og beste, skade og fordreven af yderst forme at afverge, og troligen tjene hans kongl. majst. som en ærlig mand og arfe undersatte vel eigned og anstaar. So samt hjelpe mig Gud og hans evangelium. O tempora! O mores! |
