„Páll Björnsson“: Munur á milli breytinga

Eftir heimkomuna var hann einn vetur [[rektorskólameistari]] við Hólaskóla en fékk Selárdal árið eftir sem hann hélt til æviloka. Brátt varð hann einnig prófastur í [[Barðastrandarprófastsdæmi]]. Hann giftist [[1646]] Helgu Halldórsdóttur. Hann var talinn með lærðustu mönnum á Íslandi á sínum tíma, kunni bæði [[gríska|grísku]] og [[hebreska|hebresku]], mikill ræðuskörungur og búmaður, auk þess sem hann gerði út marga smábáta og skútur.

Um áramótin [[1668]]-[[1669]] veiktist Helga af ókennilegum sjúkdómi og lá veik fram á sumarið. Á sama tíma kom mikill [[draugagangur]] yfir bæinn þannig að fólk þurfti að flýja staðinn um tíma. Helga benti á Jón Leifsson sem orsök vandræðanna. Hann var snarlega dæmdur fyrir [[galdur]] af [[Eggert Björnsson ríki|Eggerti Björnssyni]] sýslumanni, hálfbróður Páls, og brenndur á báli. Fleiri galdramál fylgdu í kjölfarið, en sagt var um Helgu að hún hafi verið eyðslusöm og drykkfelld. [[Selárdalsmál]] stóðu til [[1683]] og kostuðu sjö manns lífið. Síðasta brennan varð til þess að þaðan í frá voru allir líflátsdómar sendir til staðfestingar í [[Kaupmannahöfn]], en eftir það var enginn brenndur á báli fyrir galdur.