„Ólafur Þórðarson hvítaskáld“: Munur á milli breytinga

Ólafur var [[laungetinn|launsonur]] [[Þórður Sturluson|Þórðar Sturlusonar]] [[goðorðsmaður|goðorðsmanns]] á [[Snæfellsnes]]i, með Þóru (Jónsdóttur?), talinn fæddur á árabilinu 1210-1212. Hann var albróðir [[Sturla Þórðarson|Sturlu Þórðarsonar]] sagnaritara. Ólafur ólst að hluta upp hjá föðurbróður sínum [[Snorri Sturluson|Snorra Sturlusyni]], þar sem hann fékk bestu bóklega menntun sem völ var á. Síðar bjó hann í [[Hvammur í Dölum|Hvammi í Hvammssveit]], [[Borg á Mýrum]] frá 1236, og síðast í [[Stafholt (Borgarfirði)|Stafholt]]i. Þar rak hann um tíma rithöfunda- og prestaskóla, þar sem meðal annars var kennd [[málskrúðsfræði]]. Ólafur var [[súbdjákn]] að vígslu.

Eftir [[Bæjarbardagi|Bæjarbardaga]] 1237, rak [[Sturla Sighvatsson]] Ólaf úr landi. Hann fór þá til [[Noregur|Noregs]] og dvaldist í [[Niðarós]]i hjá [[Skúli jarl Bárðarson|Skúla jarli]] og syni hans, ásamt með Snorra frænda sínum og fleiri Íslendingum. Þar var hann viðstaddur vorið 1239, þegar Snorri fór út til Íslands í banni [[Hákon gamli|Hákonar konungs]]. Líklegt er að hann hafi farið til [[Svíþjóð]]ar sumarið 1239 til að flytja [[Eiríkur hinn smámælti og halti|Eiríki Eiríkssyni]] Svíakonungi kvæði. Hann kom aftur til Niðaróss snemma árs [[1240]], hitti þar fyrir Hákon konung og gerðist hans maður í deilunum við Skúla jarl. Eftir að hafa tekið þátt í orustu í [[Ósló]] um sumarið, mun hann hafa farið til [[Danmörk|Danmerkur]]. Var hann við hirð konungsins, [[Valdimar sigursæli|Valdimars sigursæla]], næsta ár, 1240-1241, en Valdimar dó 28. mars 1241. Líklegt er að Ólafur hafi þá farið til Noregs, og síðan til Íslands 1242 eða skömmu síðar.