„Eiríkur hinn smámælti og halti“: Munur á milli breytinga

Eiríkur var einkasonur [[Eiríkur Knútsson|Eiríks Knútssonar]] konungs og [[Ríkissa SvíadrottningValdimarsdóttir|Ríkissu]], dóttur [[Valdimar mikli Knútsson|Valdimars mikla]] Knútssonar Danakonungs. Hann fæddist eftir lát föður síns. Páfinn vildi að Eiríkur tæki við af föður sínum en [[Jóhann Sörkvisson]], sem þá var 15 ára, var kjörinn konungur því sænskum aðalsmönnum leist ekki á að hafa ómyndugan konung í hásæti í mörg ár. Jóhann dó hins vegar [[10. mars]] [[1222]] og þá var Eiríkur tekinn til konungs. Frændur hans og aðrir aðalsmenn. stýrðu ríkinu og þar bar mest á [[Knútur langi Hólmgeirsson|Knúti langa Hólmgeirssyni]].

Árið 1229 var Eiríki steypt af stóli eftir orrustuna við Olustra og Knútur langi lét krýna sig konung. Eiríkur flúði til [[Danmörk|Danmerkur]] á náðir [[Valdimar sigursæli|Valdimars sigursæla]] móðurbróður síns og dvaldi þar næstu fimm árið. En árið [[1234]] dó Knútur og Eiríkur sneri þá aftur og var konungur til dauðadags 1250.