„Frankar“: Munur á milli breytinga

Fyrsti konungur Franka sem náði að leggja öll konungsríki þeirra undir sig var salísk-frankverski konungurinn [[Klóvis 1.]], sem ríkti frá 481 til 511. Klóvis var af ætt hins goðsagnakennda konungs Merovech og því hefur ættarveldi hans verið kallað [[Mervíkingar]] (eða Meróvingar).<ref>Tierney (1999): 73.</ref> Hann lagði mikinn metnað í það að stæka ríki sitt og árið 486 lagði hann undir sig síðustu leifar [[Vestrómverska keisaradæmið|Vestrómverska ríkisins]], en það var svæði í Gallíu sem rómverski hershöfðinginn Syagrius stjórnaði.<ref>Tierney (1999): 69.</ref> Í tveimur herferðum, árin 496 og 501, innlimaði hann einnig svæði [[Alemannar|Alemanna]], þar sem nú er Suðvestur-Þýskaland. Í fyrri herferðinni, árið 496, snerist Klóvis til [[kaþólsk trú|kaþólskrar trúar]] (í stað [[aríanismi|aríanisma]] sem flestar aðrar germanskar þjóðir höfðu gengist undir) og varð þar með fyrsti germanski kóngurinn sem var trúbróðir [[Páfi|páfans]] í [[Róm]].<ref>Tierney (1999): 71.</ref> Klóvis sneri sér næst að [[Gotar|VestgotumVestgotar]], sem réðu yfir [[Íberíuskaginn|Íberíuskaganum]] og suðvestur-hluta Gallíu, aðhylltust aríanisma, en flestir íbúar þessara svæða, sem áður voru þegnar Rómaveldis, voru kaþólikkar. Klóvis áleit þetta vera óviðunandi ástand og sneri sér því að því að leggja undir sig svæði Vestgota í Gallíu. Hann sigraði þá árið 507 í bardaganum við Vouillé og hrakti þá út úr Gallíu, suður yfir [[Pýreneafjöll]]in.<ref>Tierney (1999): 73.</ref> Eftir að Klóvis lést árið 511 tóku fjórir synir hans við og stækkuðu ríkið enn frekar; þeir lögðu undir sig ríki Thurungía árið 531, ríki Búrgunda árið 534 og hertóku Provence árið 536.<ref>Tierney (1999): 95.</ref> Ættarveldi Mervíkinga ([[Frankaveldi]]) stóð þar til [[Hildiríkur 3.]] var felldur af veldisstóli og [[Karlungar]] tóku við.