„Mjöður“: Munur á milli breytinga

'''Mjöður''' er heiti á áfengu öli sem er unnið úr [[Hunang|hunangi]] og vatni eða jafnvel úr kryddjurtum og áluðu korni ([[bygg]]i). Mjöður hefur fylgt mannkyninu frá örófi alda. Mikið er til af heimildum um tilvist mjaðar frá fornöld, sérstaklega hjá forngrikkjum, en trúlega er drykkurinn mun eldri. Mjöður gæti jafnvel verið eldri en bæði [[bjór]] og [[vín]].

 

Orðið mjöður, og samsverandi orð, kemur fyrir í fjölmörgum málum. Það nær ekki aðeins til flestra [[Indógermönsk mál|indógermanskra mála]], heldur ýmissa fleiri. Talið er, að mjöður sé í hópi hinna elztu áfengu drykkja. Menn hugðu, að hann hefði guðdómlegan kraft, sem hlotnaðist þeim, er hans neyttu. Í hinni helgu bók Indverja [[Rigveda]], sem er talin eiga rætur mörg hundruð árum fyrir Kristsburð, eru [[Krisna]] og ''Indra'' kallaðir ''mádhaua'', þ.e. „hinir hunangbornu", og tákn þeirra var [[býfluga]]n. Talið er, að mjöður sé eldri drykkur en vín í Miðjarðarhafslöndum. Og það er víðar en á [[Indland]]i, sem mjöður kemur við sögu í goðafræðinni. Í [[sanskrít]] kemur fyrir madhu („hunang, sætur drykkur"). Sumir [[orðsifjafræði]]ngar telja, að orðið hafi borist inn í finnsk-úgrísk mál og einnig í kínversku og japönsku.