„Hallur Teitsson“: Munur á milli breytinga

'''Hallur Teitsson''' (d. [[1150]]) var íslenskur prestur og höfðingi á 12. öld. Hann var af ætt [[Haukdælir|Haukdæla]], sonur [[Teitur Ísleifsson|Teits Ísleifssonar]] í [[Haukadalur|Haukadal]] og bróðursonur [[Gissur Ísleifsson|Gissurar]] biskups.

Hann bjó í Haukadal og var talinn einn mesti fræðimaður síns tíma. Þegar [[Magnús Einarsson]] Skálholtsbiskup fórst í eldsvoða árið [[1149]] var Hallur kosinn biskup. Hann fór þá í [[suðurganga|suðurgöngu]] til [[Róm]]ar en andaðist í Treckt ([[Utrecht]]) í Hollandi á heimleiðinni. Í ''[[Hungurvaka|Hungurvöku]]'' segir að hann hafi verið svo lærður að þegar hann var í suðurgöngu sinni talaði hann hvar sem hann kom hverrar þjóðar mál sem innborinn væri.