„Bannfæring“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m robot Bæti við: scn:Scumùnica |
m robot Bæti við: tl:Eksomunyon; kosmetiske ændringer |
||
Lína 6:
[[Mynd:BullExurgeDomine.jpg|thumb|Framsíðan á riti Leó X, Exurge Domine, þar sem hann hótar að bannfæra Martein Lúther]]
Í upphafi 13. aldar varð bann hið meira sama og að vera dæmdur friðlaus og [[Gregóríus VII]] [[páfi]] lýsti því yfir að þegnar bannfærðs fursta þyrftu ekki að hlýða honum. [[Biskup]]ar höfðu rétt til að úrskurða bann í prófastsdæmum en [[páfi]]nn fyrir kirkjuna alla.
Bannfæringin var einkum tvíþætt: forboð, sem var útilokun frá kirkjulegri þjónustu, og bann hið meira eða stórmæli sem útilokaði menn frá öllu samneyti við kristna menn. Þriðja stigið, bann á heil lönd eða héruð, var einungis á valdi páfa.
Lína 16:
Með breyttu þjóðfélagsviðhorfi hefur bannfæring orðið afar sjaldgæf í flestum kirkjum. Fyrir kaþólsku kirkjuna og rétttrúnaðarkirkjuna leiðir ákveðin hegðun safnaðarmeðlima sjálfkrafa til bannfæringar. Innan kaþólsku kirkjunnar er þetta nefnt bannlýsing við ''sjálffelldan dóm'' (á [[Latína|latínu]] ''latae sententiae''). [[Fóstureyðing]] eða aðstoð annarra við fóstureyðingu og það að ganga úr kikjunni og í annan söfnuð telst til þeirra hluta sem valda þesskonar bannfæringu. <ref>[http://www.vatican.va/archive/ENG1104/_INDEX.HTM Kanónísku löginn frá 1983] ensk þýðing frá 1998 á vef Vatikansins</ref>
== Heimildir ==
<div class="references-small"><references /></div>
Lína 59:
[[sr:Изопштење]]
[[sv:Bannlysning]]
[[tl:Eksomunyon]]
[[tr:Aforoz]]
[[zh:绝罚]]
| |||