„Páll Ólafsson“: Munur á milli breytinga

alþm. 1848—1853, síðan lausamaður. Varð vorið 1855 ráðsmaður á Hallfreðarstöðum í Hróarstungu hjá Þórunni Pálsdóttur, sem þá var ekkja. Bóndi þar 1856—1862, að Höfða á Völlum 1862—1864, á Eyjólfsstöðum 1864—1866, aftur á Hallfreðarstöðum 1866—1892 og loks í Nesi í Loðmundarfirði 1892—1900. Fluttist þá ásamt Ragnhildi konu sinni að Sigurðarstöðum á Sléttu til Guðrúnar, systur hennar, síðar að Presthólum til séra Halldórs Björnssonar, bróður Ragnhildar, en vorið 1905 til Reykjavíkur.

eftirPáll hannvarð hafasnemma birstlandsþekktur ífyrir nokkrumsnjallar útgáfum.og Ígamansamar kvæðumlausavísur Pálsog bregðurmjög oftpersónulega fyrirljóðagerð gamansömumog tón ogvoru lausavísur hans voru á hvers manns vörum, enda eruvoru yrkisefni hans og lífsviðhorf vaxin úr jarðvegi íslenskrar sveitamenningar. Þess vegna hefur hann oft verið talinn merkisberi hins fjölmenna hóps alþýðuskálda. Hallfreðarstaða og nágrennis er oft getið í ljóðum hans og stökum. Minnisvarði um Pál er í Hallfreðarstaðalandi. HannEins orti hann mörg hundruða ljóðaástarljóð til seinni konu sinnar, Ragnhildar á 40 árum. Þau voru gift seinni hluta þess tíma og dró það síst úr hita ljóðanna, mörg sérstæðustu ástarljóð sín orti hann í ektastandi, eins og ljóðið Þögul nóttin þar sem hann yrkir um hvíta handleggi Ragnhildar. Fá ástarljóðanna voru gefin út um hans daga en þorri þeirra 66 árum eftir dauða hans.