„Stefán frá Hvítadal“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m corr using AWB |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 4:
Fyrstu æviárin dvaldi Stefán að Stóra-Fjarðarhorni í Kollafirði á [[Strandir|Ströndum]] en flutti síðan að Hvítadal í Dalasýslu. Hann fór síðan ungur til [[Reykjavík]]ur, vann sem [[prentari (starf)|prentari]], en átti við veikindi að stríða og missti annan fótinn. Hann kvæntist þar Sigríði Jónsdóttur. Með henni átti hann nokkur börn þar á meðal Erlu. Í Reykjavík samdi hann ljóðið um elstu dóttur sína Erlu, "Erla góða Erla ég á að vagga þér" þá bjó hann að Laufásvegi 9. Hann fluttist síðar aftur í Dalina og bjó þar til æviloka. Stefán lést árið 1933. Hann er jarðaður í Staðarhólskirkjugarði
Stefán var berklasjúklingur, hann var lengi veikur og lá á sjúkrahúsi í Noregi árið 1914. Þegar hann hefur legið veikur í allavega 2 mánuði skrifar hann vini sínum Erlendi bréf um að dagar hans séu taldir og að hann sé tilbúinn að kveðja þennan heim. En svo kynnist Stefán hjúkrunarkonu á spítalanum, hann verður yfir sig ástfanginn af henni og í kjölfarið fer honum að batna. Stefán var hjúkrunarkonunni Mathilde ævinlega þakklátur og skírði dóttur sína Matthildi eftir henni árið 1922.
== Ljóðabækur Stefáns ==
| |||