„Forsetning“: Munur á milli breytinga

Forsetning getur staðið ein og sér, þ.e. án fallorðs, en verður þá að atviksorði; t.d. ég þakka ''fyrir'' (fallorði sleppt). Að sama skapi eru margar forsetningar upprunalega [[atviksorð]] sem verða að forsetningum þegar þau stýra falli, t.d. garðurinn er ''neðan'' árinnar.

 

----Elizabeth O'Brien hefur lýst forsetningum sem einhverju orði sem lýsir sambandinu á milli lirfu og eplis. Lirfan getur verið '''fyrir ofan''' eplið. '''Á''' eplinu. Farið '''í gegnum''' eplið. '''Inn í''' eplinu. '''Upp á''' eplinu. '''Með''' eplinu. '''Niðri á''' eplinu. '''Fyrir neðan''' eplið. '''Við hliðina''' á eplinu. O.s.frv.