„Jón Ólafsson Indíafari“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 5:
Árið [[1615]] kom Jón sér um borð í [[England|enskt]] skip og samdi við skipstjórann um far til [[England]]s. Þaðan lá leið hans til [[Danmörk|Danmerkur]] þar sem hann gerðist byssuskytta á herskipum [[Kristján IV|Kristjáns IV]] Danakonungs. Fljótlega lá leið hans norður í [[Hvítahaf]], til [[Svalbarði|Svalbarða]] og árið [[1622]] sigldi hann suður fyrir [[Góðrarvonarhöfði|Góðrarvonarhöfða]], til [[Seylon]] sem nú kallast [[Srí Lanka]]. Síðar dvaldist hann í virki í dönsku [[nýlenda|nýlendunni]] [[Tranquebar]] á [[Indland]]i. Í september árið [[1624]] slasaðist hann illa í sprengingu í fallbyssu og var fluttur til Danmerkur og kom þangað eftir mikla hrakninga sumarið árið eftir. Hafði þá haft viðkomu í Írlandi.
1626 kom hann til Íslands aftur og var að [[Sæurbær á Rauðasandi|Bæ á Rauðasandi]] fyrsta veturinn. Hann kvæntist Ingibjörgu Ólafsdóttur og bjuggu þau fyrst að Tröð í Álftafirði og hugsanlega í Eyrardal. Þaðan héldu þau hjónin til [[Vestmannaeyjar|Vestmannaeyja]] 1639 þar sem Jón tók við sem stjórnandi heimavarnarliðs og byssumaður á Skansinum. Konu hans líkaði illa í Vestmannaeyjum og þau fluttu aftur vestur 1640 og sama haust drukknaði Ingibjörg í Álftafirði. Sonur Jóns lést skömmu síðar. Aftur kvæntist Jón Þorbjörgu Einarsdóttur og eignaðist soninn Ólaf, sem nokkur ætt er frá komin. Með Þorbjörgu bjó hann á Uppsölum í Álftafirði í 5 ár frá 1644 og loks í 30 ár frá 1649 til æviloka í Eyrardal, á konungsjörð. Á gamals aldri ritaði hann ævisögu sína (um [[1661]]). Frásögnin skiptist í tvo meginhluta og greinir sá fyrri frá dvöl hans í Danmörku og ferðinni til Svalbarða, en hinn síðari lýsir Indlandsferð hans. Þriðja hlutanum er bætt við eftir dauða Jóns og greinir hann frá ævi Jóns eftir heimkomuna til Íslands.
Í meginatriðum er hægt að staðfesta frásögn Jóns með samtímaheimildum. Sums staðar tilgreinir hann þó rangt ár eða misminnir um persónur og embætti. Hann var gæddur góðri frásagnargáfu og eru lýsingar hans á mannlífinu í [[Kaupmannahöfn]] og siðum framandi þjóða mjög líflegar. Ævisagan þykir einstæð heimild um mannlíf og herþjónustu í danska flotanum á 17. öld. Hafa Danir látið gera útdrátt úr henni sem lestrarefni handa börnum og unglingum í dönskum skólum.
| |||