|
|
|
Menn Marteins börðust í örvæntingu fyrir lífi sínu og gekk illa að vinna þá þar til [[Magnús Arason (sýslumaður)|Magnús]], sextán ára sonur Ara, gat fellt þá einn af öðrum með byssuskotum. Voru líkin svo afklædd og vanvirt á ýmsan hátt.
Þeir sem höfðu verið á skútunni og búið um sig á Vatneyri beittu ýmsum ráðum til að sjá fyrir sér, rérureru til fiskjar og fóru um sveitir og leituðu sér matar þótt lítið væri að hafa. Þeir áttu ýmis samskipti við fólk þar í grenndinni og ekki öll óvinsamleg. Meðal annars er sagt að [[Ragnheiður Eggertsdóttir]], móðir Ara í Ögri, hafi gert vel við þá. Ari fór í janúar [[1616]] með hundrað manna lið og ætlaði sér að ná þeim, en hitti einhverja þeirra fyrir í [[Tálknafjörður|Tálknafirði]]. ogHonum tókst að drepa einn og særa annan með byssuskoti en hiniraðrir sluppu. og vegnaSökum veðurs og ófærðar treysti Ari sér ekki til að fara að þeim á Vatneyri. ÞeirÞar vorudvöldust þvíBaskarnir þar allanum veturinn ogen um leiðvorið, ogþegar fyrsta enska fiskiskipið sást við landið um vorið, reru þeir að því og tókst að hertakahertóku það. ÞeirSigldu sigldu svoBaskarnir burt og erspurðist ekki vitaðmeir hvaðtil umþeirra. þá varð eða hvort þeir komust aftur heim.
== Tenglar ==
|
